କେତେ ଦୁଃଖ ଆଜି ପଡିଛି ରେ

 

    କିଏ ଏଠି ମରୁଛି 

         କାହା ଭାବନାରେ 

  ଆଉ କିଏ ବୁଝିବାକୁ ଚାହେଁନାହିଁ 

                କାହାର ମନକୁ, ଆଉ ଜଣେ ପାଗଳି ପରି 

      ଚାହିଁ ରହିଥାଏ କାହାର ବାଟକୁତ କିଏ ପୁଣି ଦେଖିବାକୁ ଚାହେଁନାହିଁ ।

               ଅନ୍ୟର କଷ୍ଟକୁ । ବଡ ବିଚିତ୍ର ଏ ସୃଷ୍ଟି 

           ପୁଣି ମନର ଭାବନା, ସରଳ ମନକି ବୁଝିପାରେ 

      କାହିଁରେ ଅଛି ଛନ୍ଦ-କପଟ-ଛଳନା । ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଖୋଜେ 

           ପାଇବାକୁ ଟିକେ ପ୍ରେମ, କିନ୍ତୁ ମିଳେନାହିଁ ସେଇ 

     ସଚ୍ଚୋଟ ହୃଦୟର ଠିକଣା ଓ ନାମ । ଥକିଯାଏ ପାଦ ତା'ର 

         ଖାଇଲେ ପ୍ରେମରେ ଧୋକା, ଜଣାନାହିଁ କିରେ 

       ପ୍ରଥମେ ଶିଖିଲୁ ପରା

          ଆସିଲୁ ଏକା ଯିବୁ ତୁ ଏକା । କାହିଁରେ ଏତେ ଲୋଭ

            ଆଶା ବାନ୍ଧିଅଛୁ,

  ଯିବା ପାଇଁ ଏ ଦୁନିଆଁରୁ 

          କିବା ବାଟ ତୁ ଖୋଜୁଛୁ । ଅନ୍ୟର ସାହାରା ନେଇ 

           କିପାରିବୁ ଚାଲି,

  ଝୁଣ୍ଟିବାକୁ ହେବ ତୋତେ 

         ଯନ୍ତ୍ରଣା ପାଇବୁ ଖାଲି । ଯାହାକୁ ନିଜର ଭାବି

           ତୁ କରିବୁ ଭରଷା, 

 ସେଇ ତୋତେ ହରେଇ 

        ଛଡେଇ ନେବ ତୋ ଆଶା । 

 ଗଣ୍ଡି ପ୍ରାୟେ ହେବ 

         ତୋର ଜୀବନ୍ତ ଶରୀର, ଡାକିଲେ କିଏବା ଶୁଣିବ

            ତୋ କ୍ଷୁଧାତ ସ୍ବର,

 କିଏବା ଶୁଣିବ 

            ତୋର କ୍ଷୁଧାତ ସ୍ବର, ବେଳ ଥାଉଁ ସୁଧୁରିଯା 

          ରଖି ମନ ବଳ ।