ବିଧବା

ଟୋପାଏ ପାଣି ରେ

ଧୋଇ ହୋଇ ଗଲା

ମଥାର ରକ୍ତ ସିନ୍ଦୁର

ନାଲି ପାଣି ହୋଇ, ବୋହି ଗଲା

ଛାଡି ଗଲା, କଳଙ୍କର ଗାର

କ୍ଷଣକ ମାତ୍ରେ , ବଦଳି ଗଲା ସବୁ ନିୟମ

ଆଲୁଅ ଥାଇ ମଧ୍ୟ

ମୋ ପାଇଁ ଚାରିଆଡେ ଅନ୍ଧାର ।

ରଙ୍ଗିନ୍‌ ସାଢ଼ି ସବୁରୁ

ଗୁମୁରା ଗୁମୁରା ଗନ୍ଧ

ଅସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ ବାଳ

ଖିନ୍ ବିନ୍ ଚୁଡିର ଖଣ୍ଡ

ଗାଲ ଜାକ ଚିହ୍ନ ଛଉର 

ରାତି ଜଗି ବସିଛି ଦେଖିବାକୁ

ମୋ ଆଖିରେ ଲୁହର ଧାର ।

ବଞ୍ଚି ଥାଇ, ଭି ମୁଁ ବଞ୍ଚିନି

ସବୁ ଥାଇ ଭି, କିଛି ପାରୁନି  

ଧଳା ସାଢ଼ି ର ଖୋଳ

ଭିତରେ , ମୁଁ ଏକ ଜିଅନ୍ତା ଶବ

ଦୁନିଆ ଦେଖି କାବା

କାରଣ ମୁଁ ଆଉ ସେ ନୁହଁ

ମୁଁ, ଏବେ ଏକ ବିଧବା ।