ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି ବନାମ କୋଠ ଘର

ଗାଆଁ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି ଥିଲା ସତ

   ଏକତାର ମାପ କାଠି

ଦେଲେ ସରକାର ଗାଆଁ କୋଠ ଘର

    କଳି ମଞ୍ଜି ଦେଲେ ପୋତି ।

ପ୍ରତି ସନ୍ଧ୍ୟା କାଳେ ଟୁଙ୍ଗି ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ

    ହେଉଥିଲେ ଏକମେଳି

ଖୋଲା କୋଠ ଘର ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା ତ

     ଟୋକାଏ ଛାଡ଼ନ୍ତି ରଡି ।

ଥିଲେ ଅଶିକ୍ଷିତ ଜେଜେ ବାପା ସେତ

    ଧର୍ମ ପଥେ ଥିଲା ମନ

ଗଣା ଶିକ୍ଷିତରେ ଏ ଟୋକା ଦଳରେ

    କଳି ତର୍କ ତ ଭୂଷଣ ।

ମାନି ବଡ଼ ସାନ ବିତାନ୍ତି ଜୀବନ

    ଭାଇଚାରା ମିତ୍ରପଣ

ନାହିଁ ବଡ଼ ସାନ ସଭିଏଁ ସମାନ

    ଦଙ୍ଗା ହାଙ୍ଗାମାରେ ମନ ।

ପଢୁଥିଲେ ସଦା ଗୀତା ଭାଗବତ

    ସର୍ବେ ହୋଇ ଏକ ମେଳି

ବସି କୋଠ ଘରେ ଏହି ଟୋକା ଦଳେ

    ଭେଉଁଛନ୍ତି ନାନା କଳି ।

ଛନ୍ଦ କପଟରେ ନ ଥିଲା କା ମନ

    ପରଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ.

କପଟରେ ଭରା ଯୁବ ଗୋଷ୍ଟି ପରା

    ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ବାଇ ।

ବାଣ୍ଟି ଖାଉଥିଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରସାଦ

    ବିଶ୍ୱାସରେ ଭଗବାନ

ବାଣ୍ଟି ଖାଉଛନ୍ତି ଫରେନ ଲିକର

   ଗଡଇ ବୋତଲ ମାନ ।

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ଡରେ ଲୁଚୁଥିଲା

    ଦେଖି ତାଙ୍କ ସାଧୁ ପଣ.

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପତ୍ର ଦେଇ ଡାକେ ଦେଖ

    ଅନ୍ୟାୟକୁ ଯୁବଗଣ ।

ମାନୁଥିଲେ ସଦା ମୁରବିଙ୍କ କଥା

    ନ ଥିଲା କାହାର ମାନ.

ନିଜ ହାତେ ନିଜେ ଚଉଦ ପାଆରେ

     ନେଇ ମୁରବିଙ୍କ ସ୍ଥାନ ।

ଫିଟୁ ନାହିଁ ଏବେ ଟୁଙ୍ଗି ତାଲା କେବେ

    ନାହାନ୍ତି ପୁରୁଣା ଲୋକ.

ଗହଳିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କୋଠ ଘର ମାନ

    ବେହୋଲ ଯୁବକ ଯାକ ।।