ବାତାୟନ ପାଶେ

  

       

ମୋ ନାଭିରୁ ତତଲା ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସଟିଏ

ଓଠଦ୍ୱାର ଦେଇ ଫୁଙ୍କନଳିରୁ

ଯେବେ ଚୁଲିଭିତର

ନିଆଁ ତେଜିପାରେ,

ଗବ ଗବ କରି ଫୁଟାଏଭାତ

ଶୁଆଇ ଦେଇପାରେ

ଡିବି ଆଲୁଅ ଲିଭାଇ

ଗାଇ ଧୋ' ଧୋ' ବାଇଆ ଗୀତ ।

ଅନ୍ଧାରବକ୍ଷେ କୁନି ଜହ୍ନ ଆଉ ତାରା

କୁହ ସଂସାର ଯାକର ଅନ୍ଧାର ତେବେ

ଲେସି କାହିଁକି ହୋଇଛି 

ମୋ ହାତ ପାପୁଲିସାରା ।

ଆଖିଜାଳିଦିଏ ଚମ ପୋଡିଦିଏ 

ହାତବିଞ୍ଚଣା ଅବା ଛାତପଙ୍ଖାତଳେ

ବସି ବିଞ୍ଚିହେବାପାଇଁ ମୋତେ ଘଡିଏ

 ଘର ଚଉହଦି କରେ ଇଶାରା ।

ଭାଗ୍ୟରେ ଯେତିକି ସେତିକି ଅନିଳ

ବିଞ୍ଚିହୋଇଅଛି ଧୂଆଁମୁଁ କେବଳ

ଦକ୍ଷିଣାପବନ ମୋ ଦାଣ୍ଡେ ସୁଶୀତଳ 

ଏରୁଣ୍ଡିଡେଇଁବା ମୋତେ ତେବେ 

କୁହ ମନାକିଆଁ ?

ଗୁଳୁଗୁଳିଆ ଦି'ପହରେ 

ଗରମ ଉତ୍ତପ୍ତ ଝାଞ୍ଜିଖରାରେ

ରୋଷେଇ ଘର ଚୁଲିଧୂଆଁ ଯାକ 

ନିଷ୍କାସନର ପନ୍ଥାଅଣ୍ଡାଳେ ।

ଭିତରେ ଧୂଆଁ, ବାହାରେ ଉତ୍ତାପ 

ନିଦାଘ କଣ୍ଟକଣ୍ଟିଆ ସମୟତକ 

କାଳବୈଶାଖୀ ଗାଳୁଥାଏ ଏଠି

ବିଲ ଓ ପ୍ରାନ୍ତରେ ନିଆଁ ।

ଓସ୍ତଗଛ ମୋତେ ଡାକେ ହାତଠାରି

ମନେ ପୁଲକ ପ୍ରାଣେ ପୀରତି ସଞ୍ଚରି 

ଶୀତଳ ପବନ ତେଜି ସଞ୍ଜଜ୍ୟୋତି

ସ୍ପର୍ଶକରେ ମୋତେ ବିନା ମୋ ସମ୍ମତି

ମେଘରେ ମେଘରେ ମାଦଲ୍ ବଜାଏ

ଦେଖ ଏ ପାଗଲ୍ ବାଆ ।

ମହୁଲି ପବନ ଖେଳି ଲୁଚକାଳି

ମାଟିବାମ୍ଫର ଚପଳ ଚୈତାଳି

କଷ୍ଟ ଜର୍ଜରିତ ପ୍ରାଣକୁ ପଖାଳି 

ନିଶା ଘାରିଗଲା ଆହା ।

ବାସ୍ନାୟିତ ରେଣୁ କୁହୁକି କଲ୍ଵଳ 

କୁଞ୍ଜେ କୁଞ୍ଜେ ବହେ ମୁକ୍ତ ହିଲ୍ଵଳ

ମୁକ୍ତିର ବାସ୍ନା ଆସଇ କେବଳ 

ବାତାୟନ ପାଶେ ଯାହା ।