ବାରହାତ କାକୁଡିର ତେରହାତ ମଞ୍ଜି

ବାରହାତ କାକୁଡ଼ିର ତେରହାତ ମଞ୍ଜି,

ମନେ ମନେ ସୁନ୍ଦର ତ ସାର୍ଟ ପରେ ଗଞ୍ଜି ।

କୁକୁଡ଼ାର ବାହାରିଛି ଚାଖଣ୍ଡେକ ଚୂଳ,

ସୁନା ବୋଲି ପିତଳକୁ ଖାଣ୍ଟି କୋଉ ଦଳ ।

ଆକାଶରେ ଉଡୁଥିଲା ଯାଦୁକରୀ ଖଟ,

ଚୁଡ଼ା ଗୁଡ଼ ସାକ୍ଷୀ ଅଛି ମାଲୁଆଙ୍କ ନାଟ ।

ବହି ନାଆଁ ଶୁଣିଦେଲେ ପାଠ ହେବ ଛାଆଁ,

ସ୍ନେହ ଛଡ଼ା ଭଜୁଛନ୍ତି ଶାନ୍ତି ଅଛି ଗାଆଁ ।

ଋଣ କରି ଘିଅ ମହୁ ଭାସି ବଡ଼ ଲୋକ,

ଖଟିଖିଆ ଛୋଟ ବୋଲି ବାରି ହୁଏ ନାକ ।

ବାମନର ହାତଛୁଆଁ ସରଗର ଚାନ୍ଦ,

ଖନା ଗଳା ଭାରି ମିଠା ଚଉପଦୀ ଛାନ୍ଦ ।

ଖୁଦ କଣା ଆହା ସରୁ ବାସୁମତୀ ଉଆ,

ଅଣି ଚଣା ଭଲ ଡାଲି ହେଉ ପୋକ ଖିଆ ।

ହରିଣର ବେନି ଆଖି ଉପମାକୁ କାଣୀ,

ଓଲୁ ପୁଣି ପଣ୍ଡିତଙ୍କୁ ପିଆଉଛି ପାଣି ।

ତିନି ତୁଣ୍ଡେ ଛାଗଳଟା ବନିଯାଏ ଶ୍ବାନ,

ସୋରିଷର ଛୁଙ୍କ ବଡ଼, ଜୀରା ଛୁଙ୍କ ସାନ ।

ଦୁବଘାସ ବଡ଼ ଗଛ, ଆଖି ଥାଇ ଅନ୍ଧ

ମଳ ଯାହା ଚନ୍ଦନଠୁ ଭୁରୁ ଭୁରୁ ଗନ୍ଧ ।