ଅତିଥି

କେତେବେଳେ କିଏ ଆସେ କେଉଁ ବେଶେ କିଏବା ଜାଣଇ ?

କିନ୍ତୁ ଭଲଲାଗେ ସଦାବେଳେ ଆତିଥ୍ୟର ସୁନ୍ଦର ପରିଚୟ ଦେଇ |

ବିଚିତ୍ର ଏହି ସଂସାର ଗଢ଼ିଛି ବିଧାତା, ଅତି ସୁନ୍ଦର

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଭାବେ କରାଏ ପରିଚୟ ସିଏ ଅତିଥିଙ୍କର |

ସଂସାର ଭିତରେ ସଭିଏଁ ଗଢନ୍ତି ନିଜର ଏକ ପରିବାର ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟି ସବୁ ଆଗାନ୍ତି ଲକ୍ଷରେ ଜୀବନର |

ଯେବେ ପରିବାର ମଧ୍ୟେ ଜନ୍ମ ହୁଏ ତାଙ୍କର କେହି ,

ଆନନ୍ଦେ ଉଲ୍ଲସିତ ହୋଇ ସ୍ୱାଗତ କରନ୍ତି ଅତିଥି କହି |

ନବାନ୍ତୁକ ଯେବେ ଆସେ ତାଙ୍କ ସେହି ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ,

ଅତିଥିର ପରି ସଭିଏଁ ଆଦର ସତ୍କାର କରନ୍ତି ଅନ୍ତରରେ |

ସେହି ନବାନ୍ତୁକ ଅତିଥି ପୁଣି ହୋଇଯାଏ ପରବାରର ଅଂଶ,

ନେଇଥାଏ ସିଏ ତେବେ ଏକ ଦାଇତ୍ୱ ବଢାଇବ ବଂଶ |

ସେହି ପରିବାର ପୁଣି ବାନ୍ଧି ହୋଇଥାଏ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ,

କେବେ କେବେ ଆସନ୍ତି ସେମାନେ ଭେଟିବାକୁ ଅତିଥି ଭାବରେ |

ନିଜର ସମ୍ମାନ ଆଉ ସମ୍ପର୍କର ମାନ ରଖିବା ପାଇଁ ,

ସେହି ଅତିଥିଙ୍କର ସତ୍କାର କରନ୍ତି ମନ ପ୍ରାଣ ଦେଇ |

କେବେ କେବେ ଅପରିଚିତ କେହି ଆସନ୍ତି ଅତିଥି ଭାବରେ,

ତଥାପି ତାଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ଉଣା ନହୁଏ ସତ୍କାରରେ |

ଆମ ସଂସ୍କାର, ଆମ ସଂସ୍କୃତି ଅଟେ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ,

ଅତିଥିଙ୍କ ଆମେ ସତ୍କାର କରୁ ଆମ ଭଗବାନ ସମ |

ଆମ ସଂସ୍କାର କହୁଛି ଈଶ୍ବର ଆସନ୍ତି ଅତିଥି ରୂପରେ ,

ତାଙ୍କ ସନ୍ତୁଷ୍ଟିରେ କିଛି ପୁଣ୍ୟ ଲାଭ ହୁଏ ଜୀବନରେ |

ଆମର ଏହି ଅତିଥିଙ୍କର ସବୁ ସ୍ୱାଗତ ଆଉ ସତ୍କାର ,

ବିଶ୍ବରେ ପରିଚିତ କରାଏ ଆମର ଏହି ସୁନ୍ଦର ସଂସ୍କାରର |

ବିଦେଶୀ ଯେବେ କେବେ ଆସନ୍ତି ଆମ ଏହି ଦେଶରେ ,

ଭାଷା ନବୁଝିଲେ ବି ସମ୍ମାନ ଦେଉ ଅତିଥି ଭାବରେ |

ବେଳେ ବେଳେ କିଛି ଅତିଥିଙ୍କ ଠାରୁ ଶିକ୍ଷା ମିଳଇ,

ଯାହା ରହିଯାଏ ଆମ ପାଶେ ଅମୁଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ ହୋଇ |

ଅତିଥି ସେବା ଅଟେ ମାନବ ଜାତିର ପରମ ଧର୍ମ ,

ଦୁନିଆଟା ବଡ଼ ସୁନ୍ଦର ହୋଇଯିବ ବୁଝିଲେ ଏହାର ମର୍ମ |