ଅତି ବଡି ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ

ମଧୁର ବିନୟ ବଚନ 

     କହି ତୋଷିବ ଜନମନ ।

ଜଗତର ହିତେ ଜନ୍ମି ଜଗନ୍ନାଥ

ସୃଷ୍ଟି କଲେ ଭକ୍ତ ଗଣ

କାହାର ଗଳାକୁ ମଧୁକଣ୍ଠୀ କଲେ

ଝରି ଆସେ ସ୍ଵର ତାନ ।

କେଡେ ଦୟାବନ୍ତ ଯଶୋଦାଙ୍କ ସୁତ

ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ଏହି ଭାବ ପ୍ଲୁତେ ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ

ଶ୍ରୀହରି ଚରଣେ ଛନ୍ଦା ।

ଅତି ଆନନ୍ଦିତେ ବିହ୍ଵଳିତ ଚିତ୍ତେ

ଜଗନ୍ନାଥ ନାମ ସ୍ମରି

ଅନର୍ଗଳ ଆସେ ସୁମଧୁର ଭାଷା

ସଙ୍ଗେ ଉପଦେଶ ଧରି ।

ହରି ଗୁଣ କ୍ୱଣ ହୁଏ ଗୁଞ୍ଜରିତ

ନାମ ନିଏ ଭାଗବତ

ଏହି ପ୍ରଭୁ ଗ୍ରନ୍ଥେ ହୋଇ ପରିଚିତ

ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ ପ୍ରୀତ ।

ପୁଲ୍ଲକିତ ହୁଏ ତନୁ ମନ ଧ୍ୟାନ

ଭାଗବତ କଥା ଶୁଣି

ମୁଖରିତେ ଭାସେ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି

ଗାଇ ନୀଳମଣି ବାଣୀ ।

ସଂଧ୍ୟା ଅର୍ଘ୍ୟ ପାତି ଗ୍ରାମ ବଧୁ ବସେ

ହୃଦେ ଧ୍ୟାୟୀ ଭଗବାନ

ଭାଗବତ କଥା ପଠନ କରି ସେ

ଜୀବନକୁ କରେ ଧନ୍ୟ ।

ଯଦି ଏକ ବାର ତୂଣୀ ତ୍ୟାଗେ ତୀର

ଫେରିବା ନଥାଏ ଆଶା

ସେହି ରୂପେ ଯଦି ସଂଯମତା ହାରେ

ଭାଷାକୁ ନଦିଶେ ଦିଶା ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ଦାନେ ମନକୁ ତୋଷିବ

ପ୍ରାଣୀ ହେବେ ଆନନ୍ଦିତ

ହେଉ ବା ମନୁଷ୍ୟ କିବା ଜୀବ ଜନ୍ତୁ

ଆଶିଷେ କରିବେ ସିକ୍ତ ।

ମିଠା ଚୁମ୍ବନକୁ ଶିଶୁ ଓଠେ ଦେବ

ମମତା ବାରିକୁ ଢାଳି

ନିରାଶ୍ରୟ ଜନେ ସାନ୍ତ୍ୱନା ବାଣୀରେ

ଲିଭାଇବ ସର୍ବ ଅଳି ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୂଜିବ ସନ୍ତୋଷ ଚିତ୍ତରେ

ବାଢିଣ ଦକ୍ଷିଣା ଦାନ

ଦୃଷ୍ଟି ହୀନ ପଥେ ଲଉଡି ସାଜିଲେ

ଅର୍ଜିବ ମହାନ୍ ପୂଣ୍ୟ ।

ଶାନ୍ତି କାମନାରେ ଜନହିତ କର୍ମେ

ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କର

ସୁମିଷ୍ଟ ଭାଷାରେ କାନ୍ତାକୁ ମୋହିବ

ଏମନ୍ତ ବିଚାର ଧର ।

ବିନମ୍ର ଭାବନା ହୃଦୟେ ଜଗାଇ

ସେବିବ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦ

ଭାଗ୍ୟର ଆକାଶେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶେ

ଲିଭି ଯିବ ତମ ଶଦ୍ଦ ।

ଜଗତକୁ ଧର୍ମ ପଥେ ଘେନି ଯାଏ 

କଳି ଯୁଗେ ଭାଗବତ

ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ କରୁଣା ବଳରେ

ସର୍ବ ଜନ ଉପକୃତ ।