ଅର୍ଥ ପ୍ରତି ଲାଳସା

ଅର୍ଥ ପ୍ରୟୋଜନ ଆସେ ଜୀବନ ନିର୍ବାହେ

ସେ ଅର୍ଥ ଲାଳସା ପାଇଁ ପଡିଯାନ୍ତି ମୋହେ ।

କୁହୁକ ଲହରି ସେତ ଛଳନାର ସ୍ରୋତ

ସୁବୁଦ୍ଧି ଜନଙ୍କୁ ଏହା ହୁଅଇ ପ୍ରତୀତ ।

ଜନମରୁ ଅର୍ଥ ପ୍ରତି ନଥାଏ ତ ଲୋଭ

ଅତି ପ୍ରଲୋଭନ ପାଇଁ ଲାଗି ଯାଏ ଭାବ ।

ପ୍ରୟୋଜନ ଠାରୁ ଯେବେ ହୃଦେ କରେ ଆଶା

ମାୟା ମରିଚୀକା ପରି ବଢୁ ଥାଏ ତୃଷା ।

ସେ ତୃଷାର ବ୍ୟାକୁଳତା କେତେ ଦୂର ନିଏ 

ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ସତେ ଗଗନକୁ ଛୁଏଁ ।

ନଭ କୋଳେ ଜହ୍ନ ତାରା ଯେହ୍ନେ ପଶାପାଲି

କେବେ ସେ ଡଲାର ରୂପେ ହସେ ଖିଲି ଖିଲି ।

ଅଳୀକ ଭାବ ଆଦାନେ ଦିଶେ ମିଂଜି ମିଂଜି 

କେବେ ଆନନ୍ଦିତ କେବେ ଅଶ୍ରୁ ସ୍ରୋତେ ଭିଜି ।

ଯେହ୍ନେ ଅସ୍ତାବଳ ତ୍ୟାଗୀ ତୁରଙ୍ଗର ଗତି

ସେହି ଭାବେ ନିର୍ବୋଧତା ଅର୍ଥ ପ୍ରତି ପ୍ରୀତି ।

ବିଦେଶ ଡଲାର କିବା ଭାରତୀୟ ବିତ୍ତ

ଲଭିବା ପାଇଁ ଅସୂୟା ମନରେ ଉଦିତ ।

ଅର୍ଥ ଦରିଆକୁ ଭାବେ ନିତ୍ୟାନି ସାଗର

ମାନସରୁ ଲିଭି ଯାଏ ରୋଗ ବ୍ୟାଧି ଗାର ।

ଭୟଙ୍କର କ୍ୟାନ୍ସର କିଅବା ଏଡ଼ସ୍

ଅର୍ଥ ଲାଳସାରେ ଚାଲେ ବ୍ୟଙ୍ଗ ପରିହାସ ।

ଯାହା ପାଇଁ ଲମ୍ଫ ଦିଏ ଅର୍ଥର ସିନ୍ଧୁରେ

ଅନ୍ତିମ ସମୟେ ସେତ ଯାଏନା ସାଙ୍ଗରେ ।