ଅପରିଚିତ

ଋତୁ ରଙ୍ଗ ସତେ ବଦଳି ଯାଏଟି

ଲୋକେ ବଦଳନ୍ତି ନିତି,

କାଲି ସକାଳକୁ ଅପରିଚିତ ସେ

ଆପଣାର ପ୍ରିୟ ସାଥୀ l

ଫଗୁଣର ଫୁଲ ଯେତେ ସବୁ ଅଛି

ଶ୍ରାବଣେ ଲାଗେ ଅଚିହ୍ନା,

ବିରହ ବେଳାରେ ମନ୍ଦ ମଳୟଟି 

ତତଲା ଝାଞ୍ଜି ଯନ୍ତ୍ରଣା l

ଫୁଟିବା ଫୁଲକୁ ଭ୍ରମର ଚୁମ୍ବଇ

ପୁଣି ସେନେହେ ଆଦର,

ଖୋଜଇ ଦୂରେ ନୂଆଫୁଲ କଢ଼ିର

ଠିକଣା ଯେ ନିରନ୍ତର l

ବିଶ୍ୱାସ ଅବିଶ୍ୱାସେ କଷ ତଉଲା

ଚାଲେ ପ୍ରୀତିର ବେଭାର,

କିଏ ବା କାହାକୁ ଦଇଛି ତ ପ୍ରେମ

ନାଁ ପ୍ରତାରଣା ଜହର l

ରୂପ ମାଧୁରୀ ତନୁ ମାଧୁରୀ ସାମ୍ନା

ମନପ୍ରାଣ ଅଟେ ଗୌଣ,

ସଭିଏଁ ସାଜନ୍ତି ପ୍ରତାରକ ରୂପେ

ପରେ ଦେହ ଆକର୍ଷଣ l

ଅଜ୍ଞାନ ପ୍ରେମୀ ଅଜ୍ଞତା ଅକାରଣେ

ପାଲଟିଯାଏ ଅଜ୍ଞାତ,

ଅଜ୍ଞାତ ଅପରିଚିତ ପ୍ରତାରିତ

ସଦା କ୍ରୋଧେ ଜର୍ଜରିତ  l