ପୁସ୍ତକ

ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରତୀକ ପୁସ୍ତକ ସମ୍ପଦ

ଭାଷାର ଶବଦ ସୁତ,

ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ ବଳିଷ୍ଠ ବିଭବ

ସୃଷ୍ଟି କରେ ସ୍ରଷ୍ଟା ସତ ।

ଗଢ଼ି ତୋଳେ ବସା ଲେଖନୀର ଭାଷା

ପୁସ୍ତକ ମହଲ ସ୍ମୃତି,

ସୁରମ୍ୟ ସାହିତ୍ୟ ରମ୍ୟ ରଚନାର

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଅର୍ଜେ କୀର୍ତ୍ତି ।

ପୁସ୍ତକେ ନିହିତ ସହିତର କାର୍ଯ୍ୟ

ସମାଜର ଚିର ଛବି,

ପୁସ୍ତକ ସମ୍ପତ୍ତି କାବ୍ୟ କଳାକୃତି

କବି ଏକା ଅନୁଭବୀ ।

ପୁସ୍ତକ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ବିଜ୍ଞ ବୈଜ୍ଞାନିକ

ଐକାନ୍ତିକ ମନୋଭାବ,

ଶ୍ଲେଷ ବିଶ୍ଳେଷଣ ଅବା ଉଦ୍ଭାବନ

ସବୁ ତ ନିରୋଳା ଦାନ ।

ପୁସ୍ତକରେ ଜାଣ ପାଠକର ମନ

ଭାବନାର ଅନ୍ତରାଳେ,

ସର୍ବ ବିଶାରଦ ସାହିତ୍ୟ ଗଣିତ

ପୁସ୍ତକର ଅନ୍ତଃକୋଳେ ।

ପୁସ୍ତକ ନିଆରା ଗଦ୍ୟ ପଦ୍ୟ ଧାରା

ସବୁ ତ ସୃଷ୍ଟିର ବିତ୍ତ,

ଗଳ୍ପ ଉପନ୍ୟାସ ପ୍ରବନ୍ଧ ନିବନ୍ଧ

ପାଠକ ପ୍ରାଣର ମିତ ।

ପ୍ରକାର ଭେଦରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସେ ଯେ

ସାହିତ୍ୟ ବିଜ୍ଞାନ କଳା,

ଚେତନା ସର।ଗି ଦୃଶ୍ୟାତ୍ମକ ଭଙ୍ଗୀ

ତ୍ରିପୁରେ ଭିଆଏ ଲୀଳା ।

ସଦା ଅବିରତେ ଜନ ମୁଖେ ଭାସେ

ହସେ ଅଂଶୁମାନ ରବି,

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବିଭବ ମୌକ୍ତିକ ପୁସ୍ତକ

ରମ୍ୟକାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ଛବି ।

ସାଧକର ସିଦ୍ଧି ସାଧନା ବୃଦ୍ଧି ଯେ

ସେବାରେ ନିମଗ୍ନ ରହି,

ପୁସ୍ତକର ପରିଭାଷା ବିଦ୍ୟମାନ

ବିଶ୍ୱେ ହୁଅ କାଳଜୟୀ ।

କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଠାରୁ ପାଣ୍ଡୁଲିପି ଯାଏଁ

ଲିପିବଦ୍ଧ ଯା'ର ମଧ୍ୟେ,

ଅଜ୍ଞାନ ମାନବ ଜ୍ଞାନ ଲଭେ ସେହୁ

ଅସାଧନ ପଥେ ସାଧେ ।

ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ପାଇଁ ଜଡିବୁଟି ପ୍ରାୟ

ବୟସ୍କଙ୍କ ଲାଗି ପଥି,

ଅବା ଯାତ୍ରାକାଳେ ବିଜନ ମାନସେ

କରେ କେବେ ନିଜ ସାଥୀ ।

ବଢ଼େ ଯାହା ଲାଗି ଜ୍ଞାନର ଫୁଆରା

ସର୍ବତ୍ର ହେଉ ପୂଜିତ,

ଶୋଭା ବର୍ଦ୍ଧନେ କେତେ ପୁସ୍ତକ ଥାକେ

 ଯେ ନାମେ ବିଶ୍ୱବନ୍ଦିତ ।

କଳି ହୁଏ ନାହିଁ ଆଚ୍ଛଦନ ଦେଖି

ଭିତର ଗୁଢ଼ ରହସ୍ୟ,

ମୂଲ୍ୟାୟନ ପୁଣି ପାଠକେ କରନ୍ତି

ପଢ଼ି ତା'ର ସାର ତତ୍ତ୍ୱ  ।