ଅନୁତାପ

ଜୀବନ ଗଡିଚାଲେ

ସମୟର ଚକସହ

କେବେ କୁଳ ପାଏ ତ 

କେବେ ହଜିଯାଏ ।

ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁ ଦେଖୁ

ସ୍ୱପ୍ନ ହଜିଯିବାକୁ ବସେ

ହୃଦୟର ଅନ୍ଧାରୁଆ କୋଠରୀ ଭିତରୁ

ଆଉ କେବେ ଡାକିହାକି କହେ

ତୁମେ ମୋର ବୋଲି । 

ଭିଜିବାକୁ ହୁଏ

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ତାତିରେ

ବରଫ ପାଲଟିବାକୁ ହୁଏ

ଶୀତର ଶୀତରେ 

ନଈଟିଏ ହୋଇ ବହିବାକୁ ହୁଏ

ବର୍ଷାର ସ୍ରୋତରେ ।

ବହିଯାଏ ଅନେକ 

ଦୁଃଖ, କ୍ଳେଶ, ମାନ, ଅଭିମାନ

ସ୍ୱପ୍ନ, ସ୍ୱପ୍ନିଳ ଜୀବନ ଏମିତି ଅନେକ 

ବାକି ରହିଯାଏ ହଜେଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ

ହଜୁ ନ ଥିବା ମୁଠା ମୁଠା ଅବଶୋଷ ।

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ

ସୀମାହୀନ ସାଗରଟେ ପରି

ଲହଡି ଭାଙ୍ଗୁଥାଏ ମରୁଭୂମିର ବାସ୍ତବତା

କହି ହେଉନ ଥିବା ନୀରବତା

ଜଳେଇ ମାରୁଥିବା କେତେଟା ପ୍ରଶ୍ନ 

ହଜିଦେଇଥିବା ରୋମାଂଚିତ ସମୟ 

ହଁ, ଏହି ତ ଜୀବନ ପ୍ରତୀକ୍ଷଣେ କରୁଥିବା ଅନୁତାପ ଇତିହାସ...!!