ଅନୁଭୂତି-୧

ଯାଇଥିଲି ଦିନେ ଚିକିତ୍ସାଳୟକୁ

ଦେଖିଲି ଏମିତି ଦୃଶ୍ୟ

ସବୁ ଦୃଶ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ନିଆରା ଦୃଶ୍ୟ ଟେ

ଶୁଣିଲେ ହେବ ବିରସ ।

ଆସିଛନ୍ତି ଘରୁ ବୋହୂକୁ ନେଇ ଯେ 

ପ୍ରସବ କରିବା ଅର୍ଥେ

ବାହାରେ ବସି ଯେ ସହସ୍ର ମୁଣ୍ଡିଆ

ପୁତ୍ର ଟିଏ ପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ଵାର୍ଥେ ।

ସତେ ଅବା କେଉଁ ପରୀକ୍ଷା ଚାଲିଛି

ସେମିତି ମୁଖର ଭାବ

ଦ୍ୱିତୀୟ ସନ୍ତାନ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଯେ

କହିଗଲେ ଯେ ଡ଼ାକ୍ତର ।

ବୋହୂ ଲଢୁଅଛି ମରଣ ସାଥୀରେ

ସେ ଦିଗରେ ନିଘା ନାହିଁ

କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଟେ ହୋଇଅଛି ଶୁଣି

ଶୋକ ପାଳନ ହୁଅଇ ।

ଦଶ ବରଷର ଶିଶୁର ଭଉଣୀ

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି

ମଝିରେ ମଝିରେ କେଉଁ ଭାବନାରେ

ସିଏ ବି ହଜି ଯାଉଛି ।

କହୁ ଅଛି ସିଏ ଶୁଣ ଜେଜେ ମାଆ

ପୁଅ ଭଳି ଆମେ ହେବୁ

ମନ ଦୁଃଖ କାହିଁ କରୁଅଛ କୁହ

ଆମେ କି ସନ୍ତାନ ନୋହୁ ।

ଆଖିରେ ଜକେଇ ଆସିଲା ଲୁହ ଯେ

ପାଖକୁ ଟିକିଏ ଗଲି

ଛୋଟ କଳୀ ଟିକୁ କୋଳେଇ ନେଇ ମୁଁ

ଗେଲ ଟିକେ କରି ଦେଲି ।

ମନ ଭାରି ହେଲା ହୃଦୟ ଭିତରେ

ଉଦ୍‌ବେଳନ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା

କହିଲି ପଦିଏ ଝିଅ ନଥିଲେ ମା

ପୁଅ କେଉଁଠୁ ଆସିବେ ।

ଯିଏ ଦୁଇ କୂଳ ହିତେ ସମର୍ପିତ

ସିଏ ପିତା ଲାଗୁ ଅଛି

ତା ବିନା ଏ ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ଭବ ହେବ କି

ଭାବ ମୋ ମାଆ ମାଉସୀ ।

ଆଜିର ଯୁଗରେ ମଣିଷ ଭିତରେ

ଏମିତି ଭାବ କେମିତି

ଏ ଭାବ ଭାବନା କେବେ ଦୂର ହେବ

ବସି ଏବେ ଭାବୁ ଅଛି ।

ପୁଅ ଝିଅ ର ଏ ବିଭେଦର ଧାରା

କେବେ ବିଲୋପ ହୋଇବ

ପୁଅ ଝିଅ ନୁହେଁ ଏ ମଣିଷ ଖାଲି

ସନ୍ତାନେ ଖୁସୀ ହୋଇବ ।