ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ

ପ୍ରେମର ଫଲଗୁରେ ଝିପିଝିପି ସ୍ନେହ ବର୍ଷା, 

ସ୍ନେହର ନଦୀରେ ଆଶିଷର ବନ୍ୟା ;

ଆଶିଷର ସାଗରରେ ଆଲିଙ୍ଗନର ଢେଉ, 

ଆଲିଙ୍ଗନର ମୌସୁମୀରେ ଉଷ୍ମତାର ଅନୁଭବ ll

ସମ୍ପର୍କ ଏକ ଅନାବିଳ ସ୍ନେହର ପ୍ରତୀକ, 

ଏଠି ପ୍ରେମ ଥାଏ, ଆଉ ଭଲପାଇବା ବି ;

କିଏ ସ୍ନେହ ଟିକେ ପାଇବାକୁ ପାଗଳ ହୁଏ, 

ଆଉ କିଏ ପାଇଥିବା ସ୍ନେହକୁ ହତାଦର କରେ ll

ଭଲ ପାଇବା କେବେ ରଙ୍ଗ ରୂପ ଦେଖେନା, 

କେମିତି କୋଉଠି ହୁଏ ବୁଝିବାକୁ ସମୟ ପାଏନା;

କିଛି କିଛି ହୁଏ ମନ ଆଉ ଦେହ ଭିତରେ, 

ଆଦରରେ କୋଳେଇ ନେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ll

ବେଳେ ବେଳେ ନିଜଠୁଁ ଅଧିକା ନିଜର କରେ, 

ଦରକାର ପଡିଲେ ଜୀବନ ଦେଇ ପାରେ ;

କେତେ ଅନ୍ତରର କଥା ବ୍ୟଥା ଉଦଗାରୀ ଦିଏ, 

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଭଲ ପାଇବା ଅଛି ବୋଲି ସଭିଙ୍କୁ ଦେଖାଏ ll

ଏଇତ! ମଧୁର ଜୀବନ, ନିବିଡ ପ୍ରେମ, 

ସୁଖର ସରଗ ଏଇ ସ୍ନେହ ମନ ଉପବନ ;

ବାଛ ବିଚାରର ନାହିଁ କେବେ ପ୍ରୟୋଜନ, 

ଧନୀ ମାନୀ ଦୁଃଖୀ ସୁଖୀ ସଭିଏଁ ସମାନ ll