ଆତ୍ମହତ୍ୟା

ମଣିଷର ଆଶା

ଯେତିକି ବଢିଚାଲେ

ନିଜକୁ ଆଉ କାହାର

ବୋଲାଇବାକୁ

ସେତେବେଳେ କଷ୍ଟର ପରିମାଣ

ଆହୁରି ଅଧିକ ହେଇଯାଏ ।

କିଏ ବୁଝେ, କିଏ ଅବୁଝା ହୁଏ ?

କିଏ ସହେ, କିଏ ହାରିଯାଏ ?

ନିଜତ୍ବକୁ ହରେଇ ବସିବାପରେ

ଯେଉଁ ପ୍ରେମକୁ ଈଶ୍ୱର ମଣେ

ଦୁନିଆ ତାକୁ ପାଗଳାମି କୁହେ ।

ଶେଷରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ

ଚାହୁଁରହିବା ମଣିଷ

ବାଛିନିଏ ନିର୍ଜନ ପଥଟିଏ

ଯେଉଁଠି କେବଳ ଶବ ଝୁଲୁଥାଏ

ଆଉ ତାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ମଣିଷ

ଆଖିରୁ ଲୁହ ଗଡଉ ଥାଏ

ହେଲେ ସିଏ ଯାହାକୁ ଚାହୁଁଥାଏ

ସିଏ ନିଖୋଜ ଥାଏ ।।