ଅମଳିନ ହେବ ଯଶ

ପଦୁଅଁ ଉପରେ ବିଜେକରୁ ବୋଲି

ପଦୁଆଁବତୀ ତୋ ନାଆଁ ,

ନୋହିବେ କେ ବଣା,ସଭିଙ୍କୁ ତ ଜଣା

ସାଗର କୂଳେ ତୋ ଗାଆଁ ।

ଜଗତର ନାଥ,ଧରିଛନ୍ତି ହାତ

ସର୍ବ ସୁଲକ୍ଷଣୀ ଜାଣି,

ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ସିଏ ସମରପିଛନ୍ତି

ସଭିଙ୍କର ଦାନା, ପାଣି ।

ତୋଅରି ହାତରେ ଦେଇଛନ୍ତି ପରା

ରତନ ଭଣ୍ଡାର ଚାବି ,

ଯେତେ ଧନ, ରତ୍ନ- ବାସ,ବସ୍ତ୍ର-ଅନ୍ନ

ସବୁ ମିଳେ ତୋହ ଲାଗି ।

କରୁଣାମୟୀ ତୁ କଲ୍ୟାଣମୟୀ ଗୋ

ସର୍ବ ଜନେ କରି ଦୟା ,

ଦୂର କରିଦିଅ,ଏଇ ସଂସାରରେ

ଅଭାବ କଷଣ ଯାହା ।

ସବୁରି ଅଧରେ ହସ ଫୁଟିଉଠୁ

ଅନ୍ନ ଚିନ୍ତା ହେଉ ଶେଷ ,

ମାଆ ହୋଇ ଜନେ-ସାହା ହୋଇଲେ ଗୋ

ଅମଳିନ ହେବ ଯଶ ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।