ଅଳପ କଳ୍ପନା ତୁମେ ଅଳପ ସତ

ଅଳପ କଳ୍ପନା ତୁମେ ଅଳପ ସତ ,

ମୋ ମଲାଜହ୍ନ ଉପନ୍ୟାସେ ତୁମେ ସତୀ ପୁଣି ମୁଁ ଯେ ନାଥ,

ଆଶା କରିଛି ତୁମେ ଫେରିବ ନିଶ୍ଚିତ,

ଜଳିବାକୁ ପ୍ରେମର ପ୍ରଦୀପ ଫେରିଲ ତୁମେ ଆଜି ବାସ୍ତବେ ମୁଁ ସତୀର ନାଥ ।। ୧

କେତେ ଦେଖିଥିଲି ମୁଁ ସୁନେଲି ଭବିଷ୍ୟତ ,

ଆଜି ସେ ଝରା ଶ୍ରାବଣ ରାତି ହୋଇଛି ଅତୀତ ,

ଆଜି ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି ଆଣିଛି ନିଦାଘେ ବସନ୍ତ ,

ଆଜି ତୁମେ ମୋ ପାଇଁ ଆଦି ଓ ଅନ୍ତ ।। ୨

ମୋ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ ହୋଇ ଗୁଞ୍ଜରିତ ,

ସୁରର ରାଗିଣୀ ହୋଇ ଗାଅ ପ୍ରଣୟର ଗୀତ ,

ଭାବନା ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ଭଗ୍ନମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ ,

ପୁନେଇଁ ଇନ୍ଦୁ ହୋଇ ଢାଳି ଜ୍ୟୋସ୍ନା କରିଦିଅ ରଜନୀ ଆଲୋକିତ ।। ୩

ମୁଁ ଅମାନିଆ ଜୁଆରକୁ ତୁମେ ପୁନେଇ ଅମାବାସ୍ୟା ଏ ତ ସତ ,

ପାହାନ୍ତି ରାତିର ସ୍ୱଳ୍ପ ସ୍ୱପ୍ନର ତୁମେ ମଲ୍ହାରଟେ ତ ,

ତୁମ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଭଲ ଲାଗେ ସହିବାକୁ ଖରା ବର୍ଷା ପୁଣି ଶୀତ ,

ପୁଣି ତୁମ ଅନୁପସ୍ଥିତି କରେ ମୋତେ ଧୂଳି ଧୁସରୀତ ।। ୪

ମୋ ହୃଦୟ କାନ୍ଥରେ ଯେ ତୁମ ଛବି ଯେ ଖୋଦିତ ,

ମୁଁ ଯେ ଅବାସ୍ତବ ତୁମ ବିନା ନାହିଁ ମୋ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ,

ମୁଁ ଜୀବନ ନୌକା ହେଲେ ତୁମେ ଯେ ତାର କାତ ,

ମୁଁ ତୁମ ନାୟକ ମନର ମିତ ଓ ତୁମେ ନୁହଁ ଅଳ୍ପ କଳ୍ପନା ତୁମେ ତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ ।। ୫