ଅଦିନ ମେଘ

ଅଦିନିଆଁ ମେଘ     ବରଷା ହୋଇଣ

      ବରଷିଲା ଝିପିଝିପି

ଉପାୟ ନପାଇ      ଗୋଟେ ଛତା ତଳେ

     ରହିଥିଲେ ଦୁହେଁ ଛପି ||

ତୁମରି ଗାଲରେ    ବରଷା ଟୋପାରେ

     ବିଜୁଳି ଆଲୋକ ଖସି

ଗୋରା ଗାଲେ ତୁମ     ମୁକୁତା ଖଣ୍ଡଟେ

    ଦେଇଗଲା ସିଏ ନେଶି ||

ଆଖିର କଜ୍ବଳ    ଧୋଇ ହୋଇଯାଇ

      ସୃଷ୍ଟିକଲା କଳା ଦାଗ

ଅତି ଆଦରରେ      ପୋଛି ଦେଇଥିଲି

     ତୁମ ଗାଲୁ ସେଇ ଦାଗ ||

ହୃଦୟରେ ତୁମ       ତରଙ୍ଗ ଖେଳାଇ

      ଦେହେ ଶତ ଶିହରଣ

ସରମି ଲତାଟେ     ପରି ଝାଉଁଳିଲା

     ତୁମର ଚନ୍ଦ୍ର ବଦନ ||

ଛତା ଆଢୁଆଳେ       ତୁମ ସରୁ ଗାଲେ

     ଆଙ୍କି ଦେଇଗଲି ଚୂମା

ଆଜିଯାଏ ତୁମ        ଗୋଲାପି ଅଧରେ

      ଝଟକେ ତାର ସୁୁଷମା ||

ମେଘ ଛାଡିଗଲା     ସୂରୁଯ ବୁଣିଲା

     ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ଅରୁଣିମା

ଆକାଶରେ ତୁମେ    ଦେଖାଇଲ ମୋତେ

      ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସୁଷମା ||

ତୁମ ଗାଲପରେ     ଜଳ ଟୋପା ଦେହେ

     ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାତରଙ୍ଗ

ଅପୂର୍ବ ରୂପର     ବଇଭବ ନେଇ

    ହସୁଥିଲା ତୁମ ଅଙ୍ଗ ||

ମୋ ମନରେ ସେହି      ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ

       ସହ  ମିଶି ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ

ଆଙ୍କି  ଦେଇଗଲା      ତୁମ  ପ୍ରତିଛବି

       ତୁମ ସୁକୋମଳ ଅଙ୍ଗ ||