ଅଧୁରା ସ୍ବପ୍ନ

ସପନଟେ ଆସେ 

   ଚକାପାରି ବସେ 

      ପଲକ ଝରକା ଖୋଲି 

ରାତିର ଛାତିରେ 

  ଆଙ୍କିଦିଏ ଛବି 

    ହଳଦିଆ ନୀଳ ନାଲି l

ଆକାଶଠୁ ନୀଳ 

  ଗଭୀର ତା ପ୍ରୀତି 

     ନୀଳିମା ଦିଏ ସେ ରଚି 

ସାଗରଠୁ ବେଶି 

   ନୀଳର ଭଉଁରୀ 

     ମୋ ମନରେ ଦିଏ ବିଞ୍ଚି l

ମିଠା ତା ମହକ 

  ମିଠା ତା ପରଶ 

     ଶିହରୀତ ତନୁ ମନ 

ଅମୃତ ପିୟୁଷ 

   ଅପୂର୍ବ ପୁଲକ 

      ବଢେ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ l

କ୍ଲାନ୍ତ ଆଖି ତଳେ 

   ପ୍ରୀତି ଦୀପ ଜଳେ 

      ମନ ହୁଏ ଆନମନା 

ଏକାନ୍ତ ନିଜର 

   ସପନ ସହର 

     ନାହିଁ ଭୟ ବିଡମ୍ବନା l

ଚୁପି ଚୁପି ଆସେ 

   ପାଖେ ବସି ହସେ 

     ଅନ୍ଧାର ପଣତ ଢାଙ୍କି 

ଫେରିଯାଏ ପୁଣି 

   ନିଜ ଇଛା ମତେ 

     ପ୍ରଣୟର ଛବି ଆଙ୍କି ।