ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର ପ୍ରେମ

ସେ ପଥ କୁଆଡେ କଣ୍ଟକିତ

ତଥାପି ମାଦକ ଭଳି ଭାବରେ

ଅମଡ଼ା ବାଟ ଖେଦି ଯିବାକୁ।

ସେ କୁଆଡେ ଅନଳର କୁଣ୍ଡ

ତଥାପି ପତଙ୍ଗ ଭଳି ଝାସ ଦେବାକୁ ହୁଏ

ମହାନିର୍ବାଣ ପାଇଁ।

ସେ ତ ଶାଣଦିଆ କ୍ଷୁର ନୁହେଁ

ତଥାପି ହୃଦୟ ପାନ ପତ୍ରରେ

ତୀର ଭଳି ଲାଗିଯାଏ।

ସେ ଜଳର ତୃଷା ର ନିବାରଣ ପାଇଁ

କେବଳ ତୃଷ୍ଣା.... ଆଉ ତୃଷ୍ଣା....

ଜଳଗହଳ ଯମ ଭଳି

କୂଳ ବୁଡାଏ

ତଥାପି ଆଦ୍ରତା ରେ ମହାନନ୍ଦ ।

ସେ କେତେବେଳେ ବିଷ ଭରିଦିଏ

ପୁଣି କେତେବେଳେ ପରଶିଦିଏ ପୀୟୂଷ।

ତୀର ଭେଦି ଚାହାଣୀ, ସମର୍ପଣ କେଶ

ସେଥିରେ ଗୁପ୍ତଥାଏ କିଛି ସଙ୍କେତ

ସବୁ ପାଲଟିଯା'ନ୍ତି ମଧୁମୟ ।

ସେ ସିକ୍ତ କରେ ରିକ୍ତ ମନକୁ

ମରୀଚିକା କୁ କରେ ମଳୟ 

ସେ ପାଲଟି ଯାଏ ପୁଲକ ପଖଳା

ଆଉ ମମତା ଉଛୁଳା ।

ନାଁ ତା'ର କୁଆଡେ଼ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର ପ୍ରେମ।