ନାରୀ ବୋଲି ଗର୍ବିତ

ପରିସ୍ଥିତିର କଷାଘାତରେ 

ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ପଡ଼େ

କେବେ ଶିଶୁ ଭୂମିକାରେ

ହସି ହସାଏ ତ କେବେ

ଖେଳି ଖେଳେଇବାକୁ

ବାଣ୍ଟିଦିଏ ଅସୁମାରୀ ଖୁସି ।

କେବେ ଝିଅ ଭୂମିକାରେ

ଘରର ଅଗଣାରେ ଆଙ୍କିଦିଏ

ମମତାର ସ୍ୱତଃ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି

ଶିଖି ଶିଖାଏ ଜଞ୍ଜାଳକୁ

ପଢ଼ି ବିଶ୍ଲେଷଣ କରେ

ସଂସାରର ଅଭେଦ୍ୟ ସରଳାର୍ଥକୁ ।

କେବେ ସ୍ତ୍ରୀ ଭୂମିକାରେ ସ୍ବାମୀର

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ସାଜି 

ଗଢ଼ି ତୋଳେ ସଂପର୍କର ସେତୁ

ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାରେ

ସଂସାର ଗଢିବାରେ

ନେଇଯାଏ ଉତ୍ତର ପିଢ଼ିର ଦ୍ୱାର ଦେଶକୁ ।

କେବେ ସାଥୀ ଭୂମିକାରେ

ବୁଝିପାରେ ଅନ୍ତରର

ଲୁକ୍କାୟିତ ବେଦନା ସବୁକୁ

ବୁଝି ବୁଝାଏ ସେ

ଅଧେ ଦୁଃଖ ନେବା ପାଇଁ 

ଜୀବନ ସମର୍ପି ଦିଏ ଅପରକୁ ।

ପୁଣି ମାଁ ଭୂମିକାରେ

ସର୍ବସହା ପାଲଟିଯାଏ 

ଦୁଃଖ କଷଣ କୁ ହଜମ କରି ସେ

ନା କାନ୍ଦିପାରେ

ନା କନ୍ଦାଇ ପାରେ 

ହସି ହସି ସହିଯାଏ ସକଳ କଷ୍ଟକୁ ।

ହେଲେ

ମାଗେନା ମମତାର ମୂଲ୍ୟ

ଶ୍ରମ ବଦଳରେ ବେତନ

ହୀରା, ଲୀଳା, ମୋତି 

ସେବା କରି ଦିନ ରାତି

ହରି ସଂସାର ଦୁର୍ଗତି

ନିମିଷେ କଷଣ ଯାହାର

ତରଳେ ଛାତି ।