ମୁଁ ନାରୀ ଟିଏ ବୋଲି
ମୁଁ ନାରୀ ଟିଏ ବୋଲି
ମୁଁ ନାରୀ
ମୋତେ ଗଛ ଚଢ଼ିବା ମନା
ମୋତେ ଦଉଡ଼ିବା ମନା
ପୁଅ ମାନଙ୍କ ସହ ମିଶିବା ମନା
ରାତି ଅଧରେ ପଦାକୁ ପାଦ କାଢ଼ିବା ମନା
ତଥାପି ମୁଁ ଜଣେ ନାରୀ ।
ଯାହାର ଶତ୍ରୁ ନଥାଏ ସେ ହେଉଛି ନାରୀ
କେହି ଜଣେ କହିଥିଲେ କେବେ
କିନ୍ତୁ ଆଜି ସବୁଠି ଶତ୍ରୁଙ୍କ ଆକ୍ରମଣ
ସମାଜର ଚାରିଆଡ଼େ
ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଚାଲିଛି
ଯୌବନର ବ୍ୟାଗ୍ ଟେ ଭର୍ତ୍ତି କରି
ସଂସାରର ରାଜ ପଥରେ
ମୋର ପଛରେ ଲୋଭିଲା ଆଖି
ଆଉ ଲାଳ ଲହଲହ ହିଂସ୍ର ଜିଭ
ମୋର ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ ଠାରୁ ବେଶୀ ।
ସେ ଜିହ୍ୱାର ସ୍ପନ୍ଦନ
ସର୍ବପରେ ବି ମୁଁ ସହିପାରେ ସବୁକିଛି
ସବୁ କଷ୍ଟକୁ ହଜମ କରିଦିଏ କ୍ଷଣିକରେ
ମାଁ ଟିଏ ହୋଇ ସଭିଙ୍କୁ ଆଦରି ନେବାର କଳା
ମୋତେ ହିଁ ଜଣା
ମୋର ଆଗେ ସଭିଏଁ ସମାନ
ନାହିଁ ଭେଦଭାବ ପର କି ଆପଣା
ଏତେ କିଛି ପରେ ବି
ସମାଜରେ କଳଙ୍କିତା ମୁଁ ।
ତା'କୁ ବି ହଜମ କରିବାକୁ ହୁଏ ଜୀବନରେ
ଆଉ ଯାହା ହଜମ ନ ହେଲା
ପୋଡ଼ି ଦିଏ ନିଆଁର ଚୁଲିରେ
ତଥାପି ବି ମୁଁ ଗର୍ବ କରେ ।
ନାରୀ ଟିଏ ହୋଇ
ମୋତେ ଚିରିବତ କେବଳ ପାଇବ
ସ୍ନେହ , ପ୍ରେମ , ମମତା
ଆଉ ସହିବାର କଳା
ସବୁ କିଛି ହେଉଛି ଯାହା
ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଘୃଣା ତକ ପିଇ ।