ନାରୀ ବୋଝ ନୁହେଁ

ଜନ୍ମ ହେଲା ଠାରୁ ଜୁଇ ନିଆଁ ଯାଏଁ 

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଦିଏ ପରୀକ୍ଷା

ନାରୀ ଟିଏ ହୋଇ ଜନମିବ ବୋଲି

ସମାଜକୁ ମାଗେ ଜୀବନ ଭିକ୍ଷା.... ।

ଦଶ ମାସ ଧରି ଗର୍ଭରେ ଧାରଣ

କରି ରଖିବା କି ସହଜ କୁହ ,

ପାଦେ କଣ୍ଟାଟିଏ ଫୁଟିଗଲେ ପରା

ଝରିଯାଏ ଆମ ଆଖିରୁ ଲୁହ .... ।

ବିପଦେ ଆପଦେ ବନ୍ଧୁଟିଏ ହୋଇ

ସର୍ବଦା ହୁଅଇ ପାଖରେ ଠିଆ

ମନର କଥାକୁ ବୁଝିଯାଏ ଆପେ

ରୁହେ ସବୁବେଳେ ଛାଇ ଭଳିଆ.... ।

କେବେ ମାଁ ହୋଇ ସେ ନିଏ କୋଳେଇ

କେବେ ସ୍ତ୍ରୀ ସାଜି ଚାଲେ ସାଥିରେ

କେବେ ଝିଅ ହୋଇ ଲୁହ ପୋଛି ଦିଏ

କେବେ ବନ୍ଧୁ ହୋଇ ସାହାଯ୍ୟ କରେ.... ।

ଦୀପଶିଖା ଭଳି ନିଜେ ଜଳି ଜଳି

ସଭିଙ୍କୁ ଆଲୋକ କରେ ପ୍ରଦାନ ,

ତ୍ୟାଗ, ବଳିଦାନ , ସଂଘର୍ଷରେ ଭରା

ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ତା'ର ସାରା ଜୀବନ... ।

ବୋଝ ନୁହେଁ ନୂଆ ସମ୍ଭାବନା ସିଏ

ଆଗାମୀ କାଲିର ସେ ପରିଚୟ ,

ସବୁ ବାଧା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେ ଆଜି ଶୀର୍ଷରେ

ସର୍ବତ୍ର ଶୁଭୁଛି ନାରୀର ଜୟ.... ।