ଅଚଳ ଘଡି

ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ପୋଥି     ସମୟ ସାରଥି

     ଆୟୁଷର ଗଣାକାର,     

ଆୟୁଷ ପେଡିର    ସମୟ ସ୍ରୋତକୁ

     ବାନ୍ଧିନିଏ ଯମଘର ॥

ମାତୃ ଗରଭରୁ     ଜୀବଥିବା ଯାଏ

     କରୁଥାଏ ଟିକ୍ ଟିକ୍,

କାଳର ପାବନ୍ଧି    ଆୟୁ କରେ ବନ୍ଦୀ

     ରାମ ନାମ ସତ୍ୟ ଠିକ୍ ॥

ଶବ ପାଲଟିଲେ    ଛଅଖଣ୍ତି କାଠେ

     ଶମଶାନେ ଶେଷ ଯାତ୍ରା,

ଜୁଇ ଖାଇଦିଏ      ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ

     ଭୂଳିଣ ସ୍ନେହ ମମତା ॥

ଦିବ୍ୟ ଶରୀରଟା    ଶବ ହୋଇଯାଏ

     ଅଛୁଆଁ ପାତକ ଲାଗେ,

ବନ୍ଧୁ ସହୋଦର      ନିଜ ପରିବାର

    ବୁଡେ ଶୌଚ ପୁରୋଭାଗେ ॥

ଦଶଦିନ ଶୁଦ୍ଧି      କ୍ରିୟା କର୍ମ ସାରି

     ପ୍ରେତ କ୍ରିୟା କରିଥାନ୍ତି,

ତେର ଦିନେ ମେଳା    ମଉତ୍ସବ କରି

     ମନରୁ ଭୂଲି ଯାଆନ୍ତି ॥

ଗୋଚର ଥାଇ ବି     ଅଚଳ ଘଡିକୁ

    ସଂସାର ମୋହ ମାୟାରେ,

କାମନା ବାସନା     ଚରିତାର୍ଥ ପାଇଁ

    ଲଢେଇ ଏଇ ସଂସାରେ ॥

ପିତାମାତା ସହ   ଆତ୍ମୀୟ ସୋଦରେ

     ଭୁଲି କଳିର କରାଳେ,

ବେଇମାନ ରଥେ     ସାରଥି ସାଜିଣ

     ପାପୀ ସାଜୁ ଅନ୍ତରାଳେ ॥

ବିଶାଳ ପ୍ରାସାଦେ    ଖଟ ପଲଂକରେ

     କୋମଳ ଶେଜରେ ଶୋଉ,

ଖଳ ଦୁର୍ଗନ୍ଧର      ପାର୍ଥିବ ଶରୀରେ

     ବାସନାରେ ବୁଡିରହୁ ॥

ରୂପ ମାଧୁରୀରେ    ଗର୍ବ ଅହଂକାରେ

     ଧରାକୁ ମଣିଛୁ ସରା,

ମାନବିକତାକୁ      ଜଳାଂଜଳି ଦେଇ

     ଭାବୁଛୁ ଉଦିଆ ତାରା ॥

କାଳ ମାଡି ଆସେ    ପ୍ରଳୟ ବେଶରେ

     ଜୀବନ ହୋଇବ ଶେଷ,

ଜୀବନର ଘଡି      ଅଚଳ ହୋଇବ

     ବାନ୍ଧିନେବ କାଳଫାଶ ॥