ଅଶାନ୍ତ ଇଲାକା

ଦୁର୍ବିସହ ଆଜି     ମାନବ ଇଲାକା

     ବିଭିଷିକା ଆସେ ମାଡି,

ବିନା ଅସ୍ତ୍ରେ ହୁଏ    ଆଜି ବିଶ୍ୱ ଯୁଦ୍ଧ

     ଭୈରବ ଦେଲାଣି ରଡି ।

ଭୂତାଣୁ ଜାଲରେ    ମାନବ ସମାଜ

     ସୁନାମୀ କରୁଛି ଗ୍ରାସ,

ଜଳ ସ୍ଥଳ ବାୟୁ     ସବୁ ପ୍ରଦୂଷିତ

     ଜୀବନ ଯାଉଛି ନାଶ ।

ଅହୋର‍ାତ୍ର ଶୁଭେ   କରାଳ ଦୁନ୍ଦୁଭି

     ମନ୍ଦିରେ ପଡିଛି ତାଲା,

ହୃଦୟ ଫଟାଇ   କାନ୍ଦେ ଶତ ପ୍ରାଣ

     କାଳ ମାଗଇ ପିଆଲା ।

ସବୁ ବିଦ୍ୟା ବୁଦ୍ଧି   ତାଲା ପଡିଲାଣି

     ପ୍ରକୃତି କରୁଛି ଖେଳା,

ଉଜୁଡି ପଡଇ      ଆଦର୍ଶ ପରାଣ

     ବସିଛି ବିପାକ ମେଳା ।

ଅଂଶୁଘାତେ ଆଜି ଜୀବେ ହୋନ୍ତି ଭାଜି

     ହାହାକାର ଏ ଧରଣୀ,

ଅସ୍ଥିର ଇଲାକା     ମାଗୁଅଛି ଭିକ୍ଷା

     ଶୁଭୁଅଛି କାଳ ଧ୍ୱନି ।

ପରିବାର କେତେ   ନିଶ୍ଚିନ୍ନ ହେଲାଣି

     ଶମଶାନେ ନାହିଁ ସ୍ଥାନ,

କ୍ରନ୍ଦନ ଭେରିରେ   ଫାଟିପଡେ ଦାଣ୍ତ

     ଶ୍ୱାନ ହୋଇଛି ମଉନ ।

କାଳ ଶାଗୁଣା କି  ପଂଝା ମେଲାଇଛି

     ଗ୍ରାସିବ ମ‍ାନବ କୁଳ,

କୁଢକୁଢ ଶବେ     ଲୁଚିବ ଧରଣୀ

     ଶେଷ ହେବ କଳିକାଳ ।

ନିଷ୍ଟୁର ନ ହୁଅ     ପ୍ରାଣର ଠାକୁର

      ଶଂଖ ଚକ୍ର ଗଦା ଧରି,

ତୁମରି ସନ୍ତାନେ    ରଖ ଆସିବାରେ

     ଦେଇ ମୃତ୍ୟୁଂଜୟ ଝରି ।