ଅଚିହ୍ନା ନର

ଦୁନିଆ ଆଗରେ, ମାଟି ଯେ ଉପରେ

ଯେବେ ପଡ଼ିଥିଲି ମୁହିଁ l

ଦେହରୁ ରୁଧିର , ବହୁଥିଲା ଝର

ନଥିଲେ କେହିତ ଚାହିଁ ll୧

ଚେତା ଶୂନ୍ୟ ହୋଇ,ପଡ଼ିଥିଲି ଶୋଇ

ରକ୍ତ ଯୁଡୁ ବୁଡୁ ହୋଇ l

ହଜାରେ ପଥିକ, ଦେଖୁ ଥିଲେ କ୍ଷତ

ଦର୍ଶକ ଯେ ଖାଲି ହୋଇ ll୨

କେହିଜଣେ ନର, ଦେଖି ମୋ ଶରୀର

ନେଇଥିଲେ ସ୍ୱ କାନ୍ଧରେ l

ଚେତା ଯେବେ ଆସେ, ଖୋଲି ଆଖି ଦେଖେ

ଅଚିହ୍ନା ନର ପାଖରେ ll୩

ଡାକ୍ତର ବୋଲିଲେ, ଭାଗ୍ୟବାନ ତମେ

ପାଇ ଅଛ ନୂଆ ଜନ୍ମ l

ଧନ୍ୟବାଦ ଦିଅ, ଏ ଭାଇ ଙ୍କୁ ଆଗ

ଦେଇଛନ୍ତି ପୁନର୍ଜନ୍ମ ll୪

ନଦେଖି ସେ ଜାତି, ଶରୀର ଶକତି

ଅଛି କେତେ ସ୍ଵ ରକତ l

ନିଜ ଦେହୁ କାଢି, ଦେଲେ ସେତ ବାଢ଼ି

ନଭାବି ନିଜ କଥା ତ ll୫

ନଥିଲା ମୋ ଦେହ, ରକତ କାଣିଚେ

ଦିଶୁଥିଲା ଅନ୍ଧକାର l

ଦେବ ଦୂତ ସାଜି, ନିଜ ହାତ କାଟି

ଦେଲେ ସେ ନିଜ ରୁଧିର ll୬

ଧନ୍ୟ ହେ! ଈଶ୍ୱର,ଲୀଳା ଯେ ତୁମର

ଗଢିଛ ଏମିତି ନର l

ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର, ଅତି ମନୋହର

ଅଚିହ୍ନା ସେହି ଯେ ନର ll୭