ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ

ପର ଆପଣାର            ଆପଣାର ପର

       ଲାଗନ୍ତି ଏଠି କେତେ ରକମର

ଜୀବନେ ଖୁସିର             ସନ୍ଧାନ ଲାଗି

       କାହାକୁ ବାନ୍ଧିବି ସମ୍ପର୍କ ଡୋର ।

ଦୁଇ ଦିନର               ମଣିଷ ଜୀବନ

       ଆଜି ଅଛି କାଲି ଚାଲିଯିବ

ତୁଛାଟାରେ ଖାଲି           ମୋର ମୋର ହୋଇ

        ଦୁଃଖର ସାଗରେ ବୁଡି ମରିବ ।

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଆରତ            ଦୁଃଖ ଅପ୍ରମିତ

       ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଅବା କିବା ସହୁ

ନିଜ ନିଜ ମଦ୍ଧେ            କଳି ଗୋଳ କରି

        ଯଶ ସଂମ୍ମାନ କୁ କାହିଁ ହରାଉ ।

ଛଦ୍ମ ବେଶେ ବୁଲେ          ଛଦ୍ମ ନାମ ଧରି

        ସମ୍ପର୍କରେ ଲଗାଏ ନିଆଁ

ତଥାପି ମଣିଷ            ତା ମାୟାରେ ବାୟା

        ବିନା ନିଆଁରେ କୁହୁଳଇ ଧୂଆଁ ।

ବିପଦରେ କିଏ            ସାହା ହୋଇଯାଇ

        କରେ ମନେ ସ୍ୱାର୍ଥପୋଷଣ

ପିଡିତାର ଦୁଃଖ            ବଢି ବଢି ଯାଏ

         ପାଏ ପୁଣି କେତେ କଷଣ ।

ଅଚିହ୍ନରେ ଚିହ୍ନା            ଚିହ୍ନାରେ ଅଚିହ୍ନା

        ଏଇ ପରା ମଣିଷ ଜୀବନ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମର             ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନେ

        ହସେ ପୁଣି ଏଇ ମରୁଦ୍ୟାନ ।

ଆଶା ମରୀଚିକା             ଆଶା ବୈତରିଣୀ

         ଆଶାରେ ଯାଉଛି ବହି

ଅଚିହ୍ନା ହେଲେବି             ପବିତ୍ର ମନରେ

         ଦୁଖୀଙ୍କୁ ସାହା ହେଉଥିବେ କେହି ।