ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ

କା ଆଶା ବିଶ୍ୱାସେ ମିଶାଅନି ବିଷ

ଆଖିରେ ନ ଦିଅ ଲୁହ

ବଡ଼ ବିଷମୟ ଅଭିଶାପ ଫଳ 

ଅନଳ ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ ।

ସହି ହୁଏ ନାହିଁ କହି ହୁଏ ନାହିଁ

ଅଜାଗା ଘାଆ ବେଦନା

ଉପଶମ ପାଇଁ ପର ଅପରକୁ 

ଦେଖାଇ ମୋଟେ ହୁଏନା ।

ଉଦ୍ଭବ ହୁଅଇ ପୁନଃ ତରୁ ଶାଖା

କୁଠାରେ ହେଲେ ଛେଦନ

ମନ ହୃଦୟରେ କଟୁ ବାକ୍ୟ କ୍ଷତ

ନ ହୁଏ କେବେ ପୂରଣ ।

ଦୁର୍ଜନ ମଣଇ ନିଜକୁ ଚତୁର

ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିମାନ

ଧର୍ମ ଓ ଈଶ୍ୱର ମୂଲ୍ୟହୀନ ସବୁ

ସ୍ୱାର୍ଥ ସିଦ୍ଧି ମହା ପୁଣ୍ୟ ।

ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ

ଅଟଇ ତା ପାଇଁ ତୁଚ୍ଛ

ସୁବିଧା ଉଣ୍ଡି ସେ ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ

ଦିଅନ୍ତି ବଡ଼ ଆଘାତ ।

ଦୁନିଆ ଆଖିରେ ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣେ

ନିକ୍ଷେପି ଦୁର୍ଜନ ଧୂଳି

ଦେଖାଇ ହୁଏ ସେ ନିରୀହ ନିଷ୍ପାପ

ଈଶ୍ୱର ହିଁ ଦୁରାଚାରି ।

ଯା ମନେ ଭରିଛି ପାପର ପ୍ରବୃତ୍ତି

ହୀନ କୂଟ କପଟତା

ବୁଝି ପାରିବନି ସେ ନୀଚ୍ଚ ଅଧମ

ଧର୍ମ କର୍ମ ବାସ୍ତବତା ।

ଜାତି କୁଳ ଗୋତ୍ର ସମାଜ ସଂସ୍କାର

ଦୈବୀଗୁଣ ଭବ ରୁହ

ହୁଅ ସମଦର୍ଶୀ ସୁଚ୍ଚରିତ୍ର ଆର୍ଯ୍ୟ

ବିନାଶ କଳ୍ମଷ କୋହ ।

 ------