ଆତ୍ମନେପଦୀ

ମୁଁ ଭଲ ଭ।ବରେ ବୁଝିଛି

ଜୀବନର ଅନ୍ୟ ନାମ

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ନୀରବ ସ୍ବାକ୍ଷର,

ଆଉ ଏ କଥା ବି ଜାଣିଛି

ଏଠି ବଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ 

ସମୟର କଳରୋଳେ 

ପିଇ ପିଇ ମୃତ୍ୟୁର ଗରଳ ସବୁକୁ !

ତଥାପି କାହିଁକି ଜାବୁଡି ଧରିଛି

ଯେତେ ମିଛ ସ୍ବାଭିମାନକୁ

ସ୍ବାର୍ଥର ସମୀରଣେ

ଆଙ୍କି ଦେଇ ଲଲାଟରେ

ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟର ରକ୍ତିମ ଆଭା

ସ୍ନେହାସ୍ପଦ ସ୍ପର୍ଶ ସହ

ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ବିଜୟ ଝଲକ ଭିତରେ !

ମୁଁ ପରା ପୁରୁଷ 

ମତେ କାନ୍ଦିବା ମନା

ଅଟହାସ୍ୟର ଜହର ପିଇ ପାରେ

ସ୍ବାଭିମାନର ଚାଦର ତଳେ

ସବଳ ଶରୀରେ ଦୁର୍ବଳ ମନରେ

ତଥାପି ଜିତିବାର ଅଭିମାନ 

କରିବାକୁ ହେବ ଆଉ

ନିଜ ଆତ୍ମ ସମ୍ମାନରେ 

ସ୍ବିକୃତିକୁ ଆପଣେବାକୁ ପଡିବ !

ଲାଞ୍ଛିତ, ବାଞ୍ଛିତ, ନିଷ୍ପେଶିତ

ଅବିଶ୍ବସ୍ତ ପୃଥିବୀରେ 

ଠିଆ ହୋଇ ଜାଳିବାକୁ ହେବ

ତ୍ୟାଗ ତିତିକ୍ଷାର ଅନଳ,

ବିଶ୍ୱାସର ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରତିଷ୍ଠାପାଇଁ,

ନୀତି ଓ ନିଷ୍ଠାର ପାଇଁ ,

ହେଉ ପଛେ ପାଗଳାମୀ

ରହିବାକୁ ହେବ ଦୂନିଆ ଯାକର 

ଜଟିଳତା ଭିତରେ ,

ଏ ମୋ ଅନ୍ତରର କଥା ନୁହେଁ 

ଏହା ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣର ଛଳ ଛଳ

ସ୍ବପ୍ନହୀନ ରୁଦ୍ଧ ପରିକଳ୍ପନା !