ଆତ୍ମବିମ୍ବ

ଏକ ଯୁଗାନ୍ତର ପରେ

ଆଇନାରେ କାହାର ୟେ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ?

ମୁଁ ସିଏ ! ନା ସିଏ ମୁଁ !

କିଏ କାହାର ପ୍ରତ୍ୟୟ ?

ମୁଁ ମୂଳ ନା ସିଏ ?

ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ?

ନିଃସନ୍ଦେହ ତୁମେ ମାତ୍ରାଧିକ ଅନନ୍ୟ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳମୟୀ

ହେଲେ ରୂପରେ ମୋର ଅବିକଳ ନକଲ

ତୁମେ ମୋ ଭିତରେ ସମାହିତ? ନା ମୁଁ ତୁମ ଭିତରେ?

ତା ହେଲେ କ'ଣ ?

ମୁଁ ଆଜୀବନ ଛଳନାରେ ବଞ୍ଚିଛି !

ମଞ୍ଚସ୍ଥ ନାଟକର ପ୍ରକୃତ ନାୟିକା କିଏ ?

ୟେ ଯାବତ୍ ଭାବୁଥିଲି 

ସାଉଁଟି ଥିବା ପ୍ରେମ ଆଉ ଘୃଣାର ଅଧିକାରିଣୀ ମୁଁ ।

ଏଇ ଦେଖ ! ମୋ ମୁହଁରେ ପଡ଼ିଥିବା

ବୁଢିଆଣୀ ସୂତାପରି ସୂକ୍ଷ୍ମ ରେଖା ସବୁ

 ମୋର ଜୀବନ ସଂଘର୍ଷର ପ୍ରତିଛବି ।

 ଶ୍ରେୟ ନେବାର ଅପଚେଷ୍ଟା କରନା !

 କ'ଣ କହିଲ ?? ତୁମେ ସାମାନ୍ୟ ଏକ ଦ୍ରଷ୍ଟା ।

 ମୋ ପ୍ରତିଟି ଉତଥାନ ଆଉ ପତନର.....

 ଆଉ ! ଆଉ ! ସୂତ୍ରଧର ଅଗଣ୍ୟ ଯବନିକା ପାତର ।।