ନିଜସ୍ବ ପୃଥିବୀ

ହେ ଇଶ୍ୱର !

ମୁଁ ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରେ

ତୁମ ରଚିତ ପୃଥିବୀକୁ 

ଆଉ ପରିତ୍ଯାଗ କରେ !

ତୁମେ କ୍ଷୁବ୍ଧ ହେବ ନା ବିଷର୍ଣ୍ଣ ?

ତୁମେ ହିଁ ତ ନିଜେ

ମୋତେ ପ୍ରଦାନ କରିଛ

'ମୁଁ' ବିହୀନ ଈଶ୍ବରତ୍ବ

ଆଉ ଭଗବାନ ହେବାର ଅଧିକାର 

ସୃଷ୍ଟି କରିବି ନିଜସ୍ବ ପୃଥିବୀ !

ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦରେ ଗଢି ଦେବି

ତରୁ,ଲତା,ବନ,ପାହାଡ ଆଉ ନଦୀ

ମଳୟ ମମତାର ଦେବି ବୁହାଇ

ରୁଦ୍ଧଦ୍ବାର ସେପାଖେ ରଖିଦେବି ସବୁ ଅରାଜକତା

ନିରୁଦ୍ଧିଷ୍ଟ ହୋଇଯିବେ

ସମସ୍ତ ସ୍ପର୍ଶକାତରତା।

ଦିନଟିଏ ହେବ କି ?

ମୋ ରାଜ୍ୟର ବାସିନ୍ଦା 

ପରିତ୍ଯାଗ କରି ପାରିବ କି ?

ଥରେ ତୁମ ପରାକାଷ୍ଠା

ବ୍ୟକ୍ତ କରିବ କି ନିଜକୁ

ଛାଡି ସବୁ ଗୋପନତା !

ମୁଁ ବଢାଇ ଦେଇପାରେ

ପାହାଡର ସ୍ଥିତିସ୍ଥାପକତା 

ନଦୀର ବ୍ୟାପକତା

ଚନ୍ଦ୍ରର ଶୀତଳତା 

ତୁମେ ଖାଲି ଭରି ପାରିବକି ?

ମୋ କାଳ୍ପନିକ ବାସିନ୍ଦାଙ୍କ ଭିତରେ

ଚେନାଏ ମାନବିକତା।