ଆତ୍ମା ପୁରୁଷ

ଶରୀର ଟି ମୋର କେଡେ ଯେ ସୁନ୍ଦର 

ଏଥି ପାଇଁ ଅଭିମାନ

ଆତ୍ମା ପକ୍ଷୀ ଚାଲେ କେହି ଛୁୁଇଁ ବେନି 

ପିିିିଣ୍ଡ ରେ ନ ଥାଏ ପ୍ରାଣ

ଗର୍ବ, ଅହଂଂକାର ଛାଡ଼ି ତ ପାଇନି 

ସବୁ ସମୟରେ ଶେଷ

ବିିିଶାାଳ ଶରୀର ଏ କଥା ନ ବୁୁଝି 

ବଞ୍ଚିବାର ରଖି ଶୋଷ

ପ୍ରାଣ ପକ୍ଷୀ ବିନା କଲେବର ମୋର 

ପାାଲଟି ଯାଏ ତ ଶବ 

ପଞ୍ଚ ଭୁରତରେ ଲୀନ ହୋଇ ଯାଏ

ନ ଥାଏ ଆଉତ ଭାବ

କିିିଏ ବନ୍ଧୁ କିଏ ସଖା ସହୋଦର 

ମିିିଛ ଦୁନିଆରେ ମାୟା 

ଏ ସବୁ ଜାଣିବି ମନତ ବୁୁୁଝେନି 

ସଭିଏଁ ହୁଅନ୍ତି ବାୟା 

ତଥାପି ଶରୀର ଭଲ କର୍ମ କରିି 

ହୋଇଥାଏ ୟଶଂସିତ 

କାାଳଜୟୀ ହୋଇ ଯଶ ରଖିଯାଏ 

ସମରାନ କ୍ଷୟରେ ଲିିଖିତ

ଦିିିନକ ଦିିନ ଆୟୁ କମୁଥାଏ 

ଏ କଥା ବୁଝି ନ ପାାରି

ବାଳ ବୃୃୃୃଦ୍ଧ କେହି ନ ହୁଅନ୍ତୁ ଅଲଗା 

ସମସ୍ତେ ମୃୃୃତ୍ୟୁ ର ଯାତ୍ରୀ 

ହେ ବିନାୟୀ ଆତ୍ମା ତୁମକୁ ପ୍ରଣାମ 

ହୁଅ ପରମରେ ଲୀନ

ଚିିର ଶାନ୍ତି ଲହୁ ପରମ ଧାମର 

ଶାାଶୁତରେ ପାଅ ସ୍ଥାନ ।।