ଆଶଙ୍କା

କାହିଁ କେଜାଣି ଲାଗୁଛି 

କି ତୁମେ ଆସୁଛ,

ନା ଏ କେବଳ ମନର ଭ୍ରାନ୍ତି ମାତ୍ର ?

ସବୁ ଆକାଂକ୍ଷା, ଅଭିଳାଷା 

ଯେବେ ମଉଳି ଯାଉଥାଏ 

ଧପ୍ କିନା ଜଳିଉଠେ ଆଶା ଟିକିଏ 

ହୃଦୟର କେଉଁ ନିଭୃତ କୋଣରୁ । 

ଭାବିଚାଲେ, ଦେଖିଚାଲେ 

ସ୍ୱପ୍ନ ପରେ ସ୍ୱପ୍ନ ..... 

ନା' ସେ ଆଉ ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁକୁ 

ମିଛ ବୋଲି ଭାବିବିନି 

ହେଉ ପଛେ ମିଛ, 

ରକ୍ତ, ହାଡ଼ମାଂସର ଏ କଞ୍ଚାଦେହ ।

 

ତୁମକୁ ନେଇ ମୋର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ ହିଁ 

ଏକମାତ୍ର ମଧୁର, ଚିରସବୁଜ ବାସ୍ତବ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିବା ପୂର୍ବରୁ 

କିଛି ଦେଖିନଥିଲି,

ଏ ପୃଥିବୀ, ଆକାଶ, ଋତୁର ରଙ୍ଗ 

କିଛି ବି ନୁହେଁ । 

ଭଲପାଇ କି ଘୃଣାକରି 

ଶିଖିନଥିଲି କାହାରିକୁ ।

ଏସବୁ ତ ପ୍ରଥମେ 

ତୁମ ଆଖିରେ ଦେଖିଲି,

ତା'ପରେ ପାଇଲି ନିଜ ଆଖିରେ 

ପୁଣି ହୃଦୟ ମନର 

କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ।

ଯେତେ ଯେତେ ନିଜକୁ ଚିହ୍ନିଲି 

ସେତେ ସେତେ ତୁମେ 

ଅପରିଚିତ ରହସ୍ୟ ପାଲଟିଲ । 

ଆଉ କେତେ ଦିନ  

ତୁମ ସ୍ମୃତିକୁ ଆଶା, ଭରସା,

ଛଳନାର ଖାଦ ପାଣି ଦେଇ 

ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବି ? 

ଏଇମିତି ଏ ଯୌବନ ଗଡ଼ିଯିବ 

ଆଉ ବାକିତକ ଜୀବନଟା ବି ।

ବେଳେ ବେଳେ ଏଇମିତି 

ଆଶଙ୍କା ମାଡ଼ିବସେ, 

ଚାଲୁଚାଲୁ ଅଚାନକ୍ ଥମିଯାଏ,

ଛେପ ଢ଼ୋକିପାରେନି କି 

ଆଖିପତା ବି ପଡ଼େନି ଆଉ ।

 

ସତରେ କ'ଣ ତୁମେ ଆସୁଛ ?