ଆସହୋ, ଭୋଲାଶଙ୍କର

  

ଆସହୋ, ଭୋଲାଶଙ୍କର

ଧରି ତମର୍ ତ୍ରିଶୁଲ

ଉଦ୍ଧାର କର ମୁଁନୁଷ ଜାତି କେ

ହଉଛନ୍ କେତେ କଲବଲ । 

ସତ୍ କହିବାର୍ ଟା ସପନ ଇନ

ମିଛ୍ କହିବାର୍ ଥି ସଭେ ନିପୁନ

ହିଁସା, ହଁକାର୍ ସଭେ ଘିଚାଟନା

କେହି କାହାରିର୍ ନୁଁ ନାଇଁନ ଉନା । 

ଅନ୍ଯାୟ, ଅତ୍ଯାଚାର୍ ବଢିଗଲାନ

ନ୍ଯାୟ ଶବଦ୍ ଟା ଉଭି ଗଲାନ

ଚୁରିହାରି କଥା ଆଉ ନାଇଁକହନ

ସମିଆ କେତେ ବଦ୍ ଲି ଗଲାନ । 

କଥା କଥା ଥି ହନା କଟା , ଆଜିର୍ ଚଲନ

ଶାନ୍ତି, ପ୍ରିତି ସମାଜ୍ ନୁଁ ଦୁରେଇ ଗଲାନ

ମଦ୍, ନିଶା ଯୁବକ୍ ସମାଜ୍ କେ ଡୁବେଇ ଦେଲାନ

ହର, ହର ବଲି ଲୋକ୍ ତମ୍ କୁ ଖୁଜ୍ ଲେନ । 

ଆସହୋ ଭୋଲାଶଙ୍କର

ତ୍ରିଶୁଲ ତମର୍ ଧରି

ଅନ୍ଯାୟୀ, ଅତ୍ଯାଚାରୀ କୁ ଦିଅ ହୋ ମାରି

ଶାନ୍ତି, ମୈତ୍ରୀ ଫେର୍ ଘାଏ ଆସୁ ଫିରି ।