ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ

ପର ର ସୁଖ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର 

ଭରାଭରା ବଗିଚାକୁ ଦେଖି

ମୁଖାପିନ୍ଧା ମଣିଷର

ଆଖିରେ ଝଲସି ଉଠେ

ଈର୍ଷାର ନିଆଁ ଝୁଲ ।

ପର ର ଦୁଃଖ ଦେଖି

ସମବେଦନାରେ 

ବତୁରିଯାଏନି ତା' ହୃଦୟ,

ମନ ସମୁଦ୍ରରେ 

ଲୁହର ଲହଡି ଭାଙ୍ଗେନି ।

ତା'ର କଂସେଇ ପଣରେ

ମାୟାବୀ ମେଘ ଖଣ୍ଡର ଚଞ୍ଚକତା ।

ମନର କୋକେଇରେ ବୋହି ଚାଲିଥାଏ

ଅନ୍ୟର ସମୃଦ୍ଧିର ଶବ ।

ମଣିଷପଣିଆ ବନ୍ଧା ପଡିଯାଏ

ସ୍ବାର୍ଥପରତାର ମୁଠା ଭିତରେ ।

ବେଳେବେଳେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ

ଅବିବେକୀ ମଣିଷର 

ମିଛ ସାନ୍ତ୍ବନାର ମଲମ ଲଗାଇବାରେ ଓସ୍ତାଦପଣିଆକୁ ଦେଖି ।

ମିଛ ପାପର ତୀର୍ଥରେ

ଅହରହ ବୁଡ ପକାଉଥାଏ ସେ ।

ତଥାପି,

ତା' ରୁକ୍ଷ ଛାତିରୁ ଝରି ଆସେନି

ସହୃଦୟତାର ଝରଣାଟେ,

ରକ୍ତରେ କଅଁଳେନି

ସଂପର୍କର ଶବ୍ଦବ୍ରହ୍ମ ।