ଆସ ଯିବା ଦେଉଳ

ଆଗରେ ବୃଷଭ ବାସୁଆ ବଳଦ

ଗମ୍ଭୀରା ଭିତରେ ଶିବ

ବାବା ଭୋଳାନାଥ ଖମାରୀ ଜାଣିବ

ବାସୁଆ ହିଁ ମହାଦେବ ।

ଲମ୍ବ ଠିଆ ହୋଇ ବାସୁଆ ପଛରେ

ଜଣାଇବ ଦଣ୍ଡବତ

ଗୁହାରିବ କର୍ଣ୍ଣେ ପଞ୍ଚାକ୍ଷର ଦୁଃଖ

ବାସବ ହୋଇବେ ପ୍ରୀତ ।

ତାପରେ ହୋଇବ ଅନୁମତି ପ୍ରାପ୍ତି

ଦର୍ଶନ ପ୍ରବେଶାଧିକାର

ବାବା ମହାଦେବ ଶିବ ନୀଳକଣ୍ଠ 

ସ୍ବୟଂ ପ୍ରଭୁ ମହେଶ୍ବର ।

ସେ ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଲିଙ୍ଗର ସ୍ବରୂପ

ସଦା ରହିଥାନ୍ତି ଭୋଳ

ବଡ ବୋଲା ଭାବି ଗୁହାରୀ ନ କଲେ

ହୁଏନି କର୍ଣ୍ଣ ଗୋଚର ।

ଯାହା ସେ ବୁଝନ୍ତି ଯାହା ସେ କରନ୍ତି

ମଙ୍ଗଳ ସତ୍ଯ ସୁନ୍ଦର 

ସିଏ ହର୍ତ୍ତା କର୍ତ୍ତା ଭାଗ୍ଯର ବିଧାତା

ତୁରନ୍ତ ଦିଅନ୍ତି ବର ।

ଦେଉଳ ଦୁଆରେ ବାସୁଆ ବେକରେ

ଝୁଲୁଅଛି ବଜା ଘଣ୍ଟି

ପଶ୍ଚିମରୁ ମାଡି ଆସିଲେ ପୂର୍ବକୁ

ଶିବଙ୍କୁ ପାରିବ ଭେଟି ।

ହେ ଭୋଳା ମହେଶ ଆକୁଳ ଭକତ

ଦୁଃଖରାଶି ଅପ୍ରମିତ 

ଦିଅ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ଅଭୟ ଆଶ୍ରୟ

ପ୍ରଶମୁ ପ୍ରପଞ୍ଚ ଭୂତ । ।