ଆସ ପାଳିବା ପିତୃ ଦିବସ

ହେ ମୋର ପରମ ପୂଜ୍ୟ ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର

ତୁମ ପାଇଁ ଏ ପିଣ୍ଡ ସୃୃଷ୍ଟି ପାଳନ ଓ ସଂହାର

ତୁମେ ହିଁ ପହିିଲି ଆଲୋକର ବୀର୍ଯ

ମୁକୁୁଳା ବେଣୀର ଗଭା ସଦୃୃଶ ।

ଲୀଳା କରି ସ୍ନେହ ମମତାର

ହିଆରେ ଲଦି ଦିଅ ଅନେକ କଷଣ

ତବ ହୃଦୟର ଆଲିଙ୍ଗନରେ

ମିଠା ମିଠା ଚୂୂମ୍ପନର ସ୍ପର୍ଶରେ ।

ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଖିଲି ଖିଲି ହସେ

ସ୍ଵର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ସଦୃୃଶ କର ଦୁୁୁଇଟି

ମୋ ଆଡ଼କୁ ପ୍ରସାରିତ ହୋଇ ଆସେ

ପାହାଚ ଚଢ଼ିବାକୁ ଏ ବିିିିଶାଳ ଗ୍ରହର ପଥେ ।

ଗୁରୁୁୁକୂଳ ଓ ଚାଟଶାଳୀ ସହିତ ଆଜିର ଶିକ୍ଷା

ଦୀକ୍ଷା ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁ ଭାବରେ କଲ ବ୍ୟବସ୍ଥା

ସେହି ସଂସ୍କାର ଜୀବନରେ ଭରିି ଦେଇଛି 

ନବ ପ୍ରଭାତର ନୂତନ ରାହା ଉଦ୍ଦିପନା ।

ଲଙ୍ଘିଯାଏ ଆସୁ ଯେତେ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ

ଫର୍ ଫର୍ ଡେଣା ଝାଡି ଉଡ଼େ ସାରା ରାଇଜ

କି ଆନନ୍ଦ କି ତୃୃପ୍ତିିିି ମିଳଇ ତୁମକୁ

ତାହା ମୁଁ ଜାଣିନାହିଁ  ।

ଜଳି ଜଳି ସଳିତାଟିଏ ହୋଇ

ଆଲୋକ ଦେଇଥାଅ ଆମକୁ

ବାସ୍ତବଦୀ ଜଡ଼ବାଦୀ ବିଶାଳ ଦୁନିଆରେ

ସଂସାର ବନ୍ଧନରେ ବା ବାୟୁ ର ଚାପରେ ।

ମୁଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଭୁଲିିିଯାଏ ଅଲିିିଭା ସ୍ମୃତିକୁୁ

ରାଜ୍ୟ ଲୋଭ ଛାଡ଼ି ପିତୃ ସତ୍ୟ ପାଳି

ଯିଏ ଯାଇଥିଲେ ଚଉଦ ବର୍ଷ ବନବାସ

ଅନ୍ଧ ପିତାମାତାଙ୍କୁ କାନ୍ଧରେ ବୋହି ।

କରାଇ ଥିଲେ ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣ ଶୁଣାଇ ଗୀତା

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟରେ ପାଖେ ଥାଇ କରଇ ସେବା

ଅନାଥାଶ୍ରମର ନଥାଏ ବ୍ୟବସ୍ଥା

ପ୍ରକୃତ ପୁତ୍ର ତାଙ୍କୁ ହିଁ କହିିିବା।