ଆମ ଭାଷା ଆମ ମାଆ ପରି

ଜନମ ହୋଇଲି ଧରିତ୍ରୀ ଛୁଇଁଲି

ଡାକିଥିଲି କୁଆଁ କୁଆଁ । 

ମାତୃଭାଷା ଜ୍ଞାନ ମନରେ ସ୍ପନ୍ଦନ

କିଏ ଜଗାଇଲା ଆହା । 

ଅବୋଧ ଅଜ୍ଞାନ ଅବୁଝା ନୟନ

ବୁଝିନଥିଲି ମୁଁ କିଛି । 

ତଥାପି ତୁଣ୍ଡରେ ମାତୃଭାଷା ଜ୍ଞାନ

ବିଧାତା ସରଜି ଅଛି । 

ମାଆ ମାତୃଭାଷା ମନେଭରେ ତୃଷ୍ଣା

କି ଅମୃତ ସେହି ଶଦ୍ଦ । 

ଡାକିଦେଲେ ଥରେ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ଭରେ

ଭାଷାରେ ଅଛି ଆନନ୍ଦ । 

ଏହି ଆମଭାଷା ପବିତ୍ର ଓଡ଼ିଶା

ସୁନ୍ଦର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା । 

ସତେକି,ମଧୁର ଜାହ୍ନବୀର ଧାର

ମୋ,ଶରୀରରେ ଭରେ ଆଶା। 

ଫକୀର ମୋହନ ତ୍ଯାଗୀ ଗୋପବନ୍ଧୁ

କେତେକେତେ କବିରତ୍ନ । 

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ପ୍ରସାର ପାଇଁକି

କରିଥିଲେ ବହୁଯତ୍ନ । 

ରାଧାନାଥଙ୍କର ଅମ୍ଳାନ ଲେଖନୀ

ଓଡ଼ିଆର କଥାକହେ । 

ମଧୁସୂଦନଙ୍କ ଓଡ଼ିଆର ଭାଷା

କୋଟି ଜନମନ ମୋହେ । 

ବିଶ୍ବଦରବାରେ ଆମ ମାତୃଭାଷା

ପାଇଛି ଶ୍ରେଷ୍ଠତ୍ବ ସ୍ଥାନ । 

ମାଆ ମାଟିପାଇଁ ଜୀବନ ଦେବିମୁଁ

ଏହାମୋ,ଜୀବନେ ପଣ । 

ବଙ୍ଗାଳା,ତେଲୁଗୁ,ଗୁଜୁରାଟୀମରାଠୀ

ଯେତେଭାଷା ତୁମେ ଶୁଣ ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ନିବିଡ଼ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ

ସେନେହ ମମତା ଜାଣ । 

ଆସ ଦେଶବାସୀ ସର୍ବେ ମିଳିମିଶି

ଆମଭାଷା ମାଆପରି। 

ରଖିବା ତା,ମାନ ଭାଷାର ସମ୍ମାନ

କିଏ'ହେବ ତାକୁ ସରି । 

ଯେଉଁ ଦେଶେଯାଅ ଯେଉଁଠିବି' ରୁହ

ଓଡ଼ିଆ ବୋଲିଣ କୁହ । 

ଆମେରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାମୋ,ବଢିଆ

ଓଡ଼ିଆ ମାଟିର ପୁଅ । 

ଓଡ଼ିଆ ବୋଲିଣ ଗର୍ବରେ ଆମର

ହୁଏ,ଆଜି ବକ୍ଷଷ୍ପିତ । 

ଆମରି ଓଡ଼ିଶା ମୋ,ମାଆର ଭାଷା

ଆତ୍ମାହୁଏ ନିର୍ବାପିତ। 

କେବେ ଭୂଲିବିନି ଓଡ଼ିଶା ଜନନୀ

ଆମଭାଷା ଆମ,ମାଆ । 

ଜୀବନ ଦେବାକୁ ପଛାଇବି ନାହିଁ

ରକତେ ଲେଖିଛି ନାଁ ।

ହୃଦୟେ ସ୍ପନ୍ଦନ ସଦା ଗୁଞ୍ଜରଣ

ଜୟ ଭାରତ ମାତା । 

ଜନମ ମରଣ ଗାଉଥିବି ସଦା

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ର ଗାଥା ।