ଆହ୍ୱାନ

ଚାଲିଲେ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦେ  ତୁମ ଆଡ଼େ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱେ

ଆନ କେ' ପୁରୁଷ ଚାହିଁ

ମୁହଁକୁ ଫେରାଇ    ଆଖିକୁ ଟେରାଇ

ରହେ ତ ଡରିବ ନାହିଁ

ପରମ୍ପରା ନାମେ ଦ୍ୱାହି

ଦେବ ନାହିଁ ନାରୀ   ଲକ୍ଷ୍ୟ ହୁଅ ପାରି

ସଭ୍ୟତାର ନାବ ବାହି ।

ଯିଏ ଯାହା ଭାବେ  ଯଦି କେଉଁ ଠାବେ

ବେପରୁଆ ହୋଇ ହସ

ରଖିଥାଅ ଜାଣି      ତୁମ ଏହି ଠାଣି

ହେଲେ ହେଉ ନିରଳସ

ଚାଲି ଯିବ ନାହିଁ ଯଶ

ତୁମେ ମନ ଖୋଲି   ହସିଦିଅ ବୋଲି

ପ୍ରାଣେ ମୋର ଭରେ ରସ ।

ଫେଡି ଅବସାଦ   କେବେ ତୁମ ପାଦ

ଅତିକ୍ରମି ଚଉହଦି

ମୁକ୍ତ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ    ସଖୀ ଗହଣରେ

ନାଚିବାକୁ ଚାହେଁ ଯଦି

ଗୃହେ କିମ୍ପା ହେବ ବନ୍ଦୀ

ସାଥେ ତରୁଲତା   ହେବେ ନୃତ୍ୟରତା

ଉଲ୍ଲୋଳିତ ହେବ ନଦୀ ।

ତୁମେ ସ୍ନେହମୟୀ    ମୁଁ ତୁମ ପ୍ରଣୟୀ

କରିଥିଲ ପ୍ରେମଅଳି

ହୋଇ ସାଜସଜ୍ଜା   ଛାଡ଼ିଥିଲେ ଲଜ୍ଜା

ଦୁନିଆ ଉଠନ୍ତା ଜଳି

ଲାଜକୁଳୀ ଲତା ଭଳି

କିମ୍ପା ସଙ୍କୋଚରେ  ରହି ଅଗୋଚରେ

ସୁଖକୁ ଦେଇଛ ବଳି ?

ଖୋଲା ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି    ପ୍ରକାଶିବା ଶକ୍ତି

ନାହିଁ କି ତୁମର ପାଶେ

ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରରେ ଇଚ୍ଛି      ପୁଛିବାକୁ କିଛି

ସଂଶୟ କି ପାଇଁ ଆସେ

ଅନ୍ୟ କାହା ପରିହାସେ

ନ ଡରି ପଚାର    ସନ୍ଦେହ ସଂଚାର

ନ ହେଉ ବିରୋଧାଭାସେ ।

କାହା ପ୍ରତିବାଦ    ଭୟେ ତୁମ ପାଦ

ଆସୁନି ଆଗକୁ ବଢ଼ି

ଦୁହେଁ ସଙ୍ଗେ ରହି     ସବୁକିଛି ସହି

ସ୍ୱର୍ଗଟିଏ ଦେବା ଗଢ଼ି

ସଂସ୍କାର ସୋପାନ ଚଢ଼ି

ଆସ ଆମେ ଗର୍ବେ  ଦେଖାଇବା ସର୍ବେ

ଅନୀତି ବିରୁଦ୍ଧେ ଲଢ଼ି ।