ଆଘାତ

କହିବାକୁ ତ ଭାବୁଥାଏ ଅନେକ କଥା ,

ଏଇଟା, ସେଇଟା,ଜହ୍ନ, ତାରା

ହେଲେ କୋଉ କୁହେଇଦିଏ ସଂଭ୍ରମତା ।

ଜଗିବାକୁ ହୁଏ କାହିଁକି ଏତେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖାର

ଅଦୃଶ୍ୟ ଗାର,

ଅଦୃଶ୍ୟ ଯେଣୁ ଝୁଣ୍ଟି ହବା ତ ଥୟ,

ମନ କୋଉ ବୁଝୁଛି ଯେ

ଏତେ କଥା ,

ସିଏ ତ ଶିଖିଛି ଉଡିବୁଲିବା ଅଥୟ ।

ଅଙ୍କୁଶ ତାକୁ କି ଅଟକେଇପାରେ,

ନା ପାରନ୍ତି ଏକଥା ସେ କଥା ର ଆକଟ

ଶହେ ଥର ଶହେ ବାର

କଣ୍ଟକିତ ହେଲା ପରେ ବି ଏଇ ମନ ଅକ୍ଷତ ।

ଉଡିବୁଲେ ପ୍ରଜାପତି ସାଜି

ଚମ୍ପା ରଙ୍ଗର ଆକାଶ କୋଳରେ,

ଦେହ ରେ କିଏ ସେ ରହେ ଯେ !

ସିଏ ରହନ୍ତା

ବନ୍ଧନ ଫେରରେ ।