स्वरांचं झाड

स्वरांचं झाड-

असं वठून जात नाही

पांथस्थांना सोडून

असं निघून जात नाही,

त्याच्या अंगाखांद्यावरती

कित्येकांची घरटी

सुरांच्या किलबिलाटातून

झाड असं उठून जात नाही

स्वरांचं झाड-

असं वठून जात नाही

पांथस्थांना सोडून

असं निघून जात नाही

मुळं रुजलीत खोलवर

गाठत मनाचं तळघर

आलापाची फुलं अशी

पटकन सुकून जात नाही

स्वरांचं झाड-

असं वठून जात नाही,

पांथस्थांना सोडून

असं निघून जात नाही

स्वरांच्या झाडा तुला

पारंब्यावर द्यायचाय झुला

शारदेच्या वीणेची तार अशी

पटकन तुटून जात नाही

स्वरांचं झाड- 

असं वठून जात नाही,

पांथस्थांना सोडून

असं निघून जात नाही