तरीही

सरतो श्रावण नित्य इथला

तरी खुणा त्या पानांवरती;

अजून कोकीळ गातो तराणे 

वसंत नसल्या झाडांवरती,

त्या बकुळीच्या फुलात अजुनी 

गंध साठला,शिशिर असुनी

लाटा येऊन गेल्या तरीही;

अजून रेघा या वाळूवरती,

कसा पुसावा मला कळेना

क्षितीजाच्या भाळीचा मळवट;

उडून गेले पक्षी दिगंती...

पदचिन्हे का इतकी बळकट ?

घडी घालुनी आठवणींची

सागर लहरी देता सोडून;

पून्हा तरंगत येते वरती

ती तुकयाची गाथा होऊन.