नसते जीवन सोपे

भयपट जीवनाचा

अंगी उठतो शहारा

कुणा नसते भाकरी

कुणा नसतो निवारा

कष्ट करतो फुकाचे

नसे सुखाचे अंगण

फक्त भरते उदर

नसे मनाला वंगण

कुणी बसतो ऐटीत

पर्वा नसते कुणाची

कुणी राबतो शेतात

वाहे काळजी जगाची

सदा भले करणारा

दु:ख करतो साजरे

रोज दाखवे जो माज

वागे कसे निलाजरे

नसे वाट कधी सोपी

असे अवघड सारे

डोले वादळात नौका

वाहतात किती वारे

असे शेवट चांगला

जरी भयाण आयुष्य 

सोसलेले भूतकाळी

जाते निवांत भविष्य