निरंतर

लाजाळूच्या पानासारखं आतमधे मिटून,

जगता येतं का विवंचना सुटून?

देणेक-यांसारखे प्रश्न बसतात हटून,

एक सोडवला-दुसरा टाकतो गुरफटून

जीवन संघर्षाचा रोज होतो उगम आणि अंत,

सुटकेचा निश्वास टाकण्या जरा नाही उसंत