मन बोलते

मनी झंकारते वीणा होउनि

गत जन्माची ओळख नयनी 

पापणी होते सहजची ओली 

हळव्या क्षणाची आठव लेवुनी 

अबोलीच्या पाकळ्यांचा गंध

गेली सांज एकली मोहरुनी 

बांध मनीचा जणू जातो गगनी 

क्षण साठवणीचे घेते सामवुनी 

रित जुनीच आपुलकी विसरुनी 

वाट तिचं भेटाण्या यावी परतुनी

शांत नितळ व्हावा क्षितिज पण 

सांज मोती घ्यावा मनी गोन्दुनी 

क्षणात निवते इथे उदारपण 

क्षणात मिटते सारे दुजेपण 

इवल्याशा आसक्तित ती जाण

तितक्याच उत्कटतेने भेटे संजीवन