म्हातारपण

जीर्ण झालयं शरीर

नम्र होऊन वाकतंय

आपल्यांच्याच नजरेत

आता मी खटकतोय

रस्ता कठीण झालाय

पावलोपावली थकतोय

सुरकुत्यांच्या आधाराने

दुःख माझं लपवतोय

पर्णहीन वृक्षाकडे

उदासवाणे बघतोय

हरवली आहे हिरवळ

सर्वत्र तिला शोधतोय

पायांवरच्या भेगा या

नाही म्हातारपणीच्या

आयुष्यभर देह झिजवला

साक्षी आहेत कष्टाच्या

म्हातारपण असे दुजे बालपण

समजून घ्या ना माझे मन

नको मला धनदौलत

हवयं फक्त आपलेपण