लावण्यवती

ती प्रातः सकाळी

उफाळून आली

हृदयात बसली 

हृदयात रुतली ।

कशी काय अचानक

प्रश्न पडे मनाशी

चाहूल न येण्याची

आसही नव्हती मनाची ।

ज्या भाग्यवंता भाळे ती

त्यांच्यात सहज अवतरे ती

ओठ थरथरती, 

शब्द सळसळती

भरभर किमया

घडे लेखणीची ।

लळा लागे त्या प्रियतमेचा

जुळले सुत मी झालो तिचा

तिही मजविना रहावे

गोडवा तिचा किती गावे ?

मजकरीता दारात उभी

जशी शुक्र चांदणी नभी

घेऊनी रस स्वादाचा पेला 

घेताय व्हय? 

सारखी विचारे मला ।

ती शृंगाराची धनी

कंठी गोड सुस्वरे गाणी,

ती काव्यात्मकतेची राणी

लावण्यवती माझी कविता..!!