Library
कटू स्मुर्ती
कटू स्मुर्ती
भय वाटते आठवांचे
बहु कटू अंतरातलें
दुःखी अनंत विश्वसातलें
स्मरतात सय आयुष्यातलें
ओंजळीतून वाहते जल
तसे विलीन होतात क्षण
क्वचित सुखाचे बहु दुःखाचे
कर्माने कमवीलेले आपण
बांधील ना राहतात कदापि
कोणत्याही नियम अटीत
प्रवहात जातात अथक
आजवर साचलेलें मनात
एकांत क्षीणवतो मजला
आजवरच्या कष्टी स्मृतींनी
कसे विसरू भूतकाळाला
वाहतो ओलावल्या लोचनानी
माय माझी साधी भोळी
सरळ संगोपनात गुंतलेली
मानसिक बळ हरपलेली
तरी अखंडित कार्यरत असलेली
समज येण्याअगोदरच
जाहले मी रजस्वामुळे तरून
डोंगर कोसळला मजवर
वाटत होते जावे मरून
कशा साहू मी यातना
पिडा त्या चार दिवसाच्या
कशी लपवू लाल ठिपक्यांना
नाही दिल्या आईने किमान घड्या वस्त्राच्या
झूण्ज चाले तन मनाची
जोड त्याला भीतीची
कमाल माझी भारी
प्रवाह नियंत्रण करण्याची
अशा नी कितेक स्मरणात
मन भरलेय जड आठवानी
येवो पुन्हा व्यक्त करण्याची
माझ्या साऱ्या कवितांतूनी
