क्रांतिज्योती सावित्री बाई फुले

आम्ही सावित्रीच्या लेकी

आम्ही सरस्वतीच्या पुजारी

सक्षारतेचा मंत्र शिकवुनी

स्वतंत्रतेचा मार्ग देऊनी

पहिली तु कर लक्ष्मी

नसे अशक्य काहीच

दाविले करुन कल्युगी

लेखणीची तलवार दिली हाती

कर्म भुमी तुझी खरी माय

स्वतंत्र विचाराची तु शिल्पकार

घडविले असे भविष्य स्त्री यांचे

तु असे माय जाती वंत कुंभार

परंपरा आणी रुढी वादी समाज ची

लाथडली असे तु मक्तेदारी

शिकवले दिन दुबळ्यालाही

अनाथ,पारितक्त्यंची आधारी

पुरषप्रधान संस्कृतीत एक आव्हान

जगली खरी तु तलवार ज्वाला

लढली या भ्रम वादी समजशी

जागवला त्यांच्यात स्त्रीशक्तीला

घरतील स्त्री शिकली

नवी पिढी सुसंकृत झाली

बरसाटलेलया विचारा तुनी

माये नी मुक्तताकरुन दिली

शतदा होते ऋणी मनी

तरी एक प्रश्न विचारते मन

आज असती ती जिवंत 

काय गर्व झाला असता का तिला ?

का प्रेरित केले असते तिने मला ?

मायेच्या हळव्या धाग्यात गुन्फुनी

विरळ कसे झाले ती शिकवण

का बिथरली नवी पिढी आजुनी

पुन्हा पेटवुनी मशाल

तिनेच जागवली असती

मेलेल्या मनात ही अशा

स्त्री ची ती खरी आस्था

नसती भावली तिला ही

शिक्षित स्त्रियांचे शोषण

नसत पटल तिला ही

अत्याचारचे हे भयाण चित्र

आम्ही सावित्रीच्या लेकी

तिच्यासम होऊ खणखर

शिक्षणाची कास धरुनी

देवू अज्ञानस्वरुप काळस क्षय