गुरूपौर्णिमा

गुरु देई अथांग ज्ञान जगाचे,

जागवी भान वस्तुस्थितीचे|| 

गुरु करी सर्व प्रश्नांची उकल,

करी आपले जीवन सफल|| 

दाटून संकटांचा येई गूढ अंधार,

गुरुची शिक्षा ज्योत बनून देई आधार|| 

कधी ङगमगू देत नाही,

पण श्रेय तीळमात्रही घेत नाही|| 

तन - मन - धन वाहून करी शिष्याचा उद्धार,

अडथळे सहजगत्या होती पार|| 

स्वतः करी सर्व मोहपाशांचा त्याग,

त्यासाठी सहन करी हसतमुखी लागलेले डाग|| 

तिलांजली वाहिली तयाने मान - संपत्तीवर,

निर्माण करीत जाई फक्त "माणसे" तो खंडीभर|| 

आज जाणवते गरज अशाच परोपकारींची,

घट्ट तग धरतील पिढ्या भविष्यकाळात खरोखरी|| 96