घडी

आकसून गेली माया

भूई अन् आभाळाची

तगमग सारी वाढे

कशी माझ्याच बळीची

अचानक पाणवठे

कसे सारेच आटले

झाली कोरडी धरणी

जणू आभाळ फाटले

विस्कटल्या संसाराची

कशी बसवावी घडी

अरे पावसा अशी तू

कशी मारलीस दडी

दुःख सांगावे कोणाला

गत साऱ्यांचीच एक

मनी हुंदका दाटतो

देवा तुज देतो हाक

विनवतो परमेशा

अंत नको रे पाहूस

तुझ्याविन कोण आम्हा

किती करावे नवस

गंधाळावी धरणीची

काया सारी पावसानं

हेच मागतो मागणं

बळी भूकेल्या पोटानं